Z biegiem lat

[lena2_]

Wrastamy w siebie jak drzewa,

kołysząc wspólne konary,

a losy wzajemnie plotąc,

gubimy liście do pary.

 

I tylko czasem w prześwitach,

wiatr gniewne nuty rozpina,

jakby chciał sprawdzić czy jedno,

potrafi drugie podtrzymać.

 

A chłód , co kruszy ramiona

i nagłą przejmuje grozą,

 odchodzi cicho na palcach,

zdumiony naszą symbiozą.

Edytowane 28 Maja 2020 przez lena2_ (wyświetl historię edycji)

[MIROSŁAW C.]

@lena2_

'Ale las

zraniony przez wiatr

płacze

martwymi liśćmi' .

[Jacek_Suchowicz]

owiani ciepłem miłości

niesieni falą empatii

gotowi  zawsze wziąć udział

w podróży naszej ostatniej

 

pozdrawiam

ps przepraszam wiem, że "pięknie puentuję" ale piszesz tak że aż samo się dopisuje:))

 

[lena2_]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No i super:) lubię Twoje" dopiski" pozdrawiam:)

[[email protected]]

@lena2_  Chłód i... zdziwienie,

                   gorąco - na mgnienie.

Pozdrawiam Lenko, uśmiechu życzę a nie chłodu.