Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Przejazdem tutaj jestem,

tylko na małą z wieczności chwilę

w tej rzeczywistości żyję.

W klepsydrze czasu zamknęło się moje życie,

żyję więc obficiej.

Różnorodne i barwne doświadczenia,

refleksyjne przemyślenia

pośpiesznie gromadzi moja dusza.

Zabierze je w podróż

w kierunku dla mnie nieznanym,

z wielowymiarową przestrzenią

wszechświatów związanym.

Tylko ona zna

datę odlotu.

Opublikowano

Niezbyt lubię podejmowanie tematyki a'la carpe diem w poezji, czy ogólnie literaturze,

co nie znaczy, że się jej w 100% sprzeciwiam, jakoś tak po prostu czuję tę tematykę jako potwornie ograną
i powiązaną z egzystencjalizmem, i ten klimat mnie odpycha.

 

W powyższym utworze nie podobają mi się również rymy, zbyt blisko siebie, zbyt bliskie brzmieniowo, jak dla mnie.

Ponadto, brakuje mi tu trochę przyrodniczej, mikro- i makrokosmicznej obrazowości.

"Różnorodne i barwne doświadczenia" są jednym z fajniejszych punktów tego tekstu, bo sygnalizują jakąś wyobrażeniową, kolorową przestrzeń, choć jest tego mało, mało kolorów i kształtów, ja bym to chciała zobaczyć i odczuć, jako czytelnik.

 

Końcówka podoba mi się najbardziej, daje wrażenie "szlachetnego ścięcia", (ostatniego) tchnienia, luftu, orgazmu, uwolnienia się, ulotnienia. Czuć tu świeżość, przejście w inny wymiar. Reszta mnie niestety nie zachwyciła. Choć spoglądam na ten tekst z pewnym sentymentem, bowiem przypomina on moje wczesne wiersze :)

 

Pozdrawiam :)

 

D.

Opublikowano

@valeria

A nie mówię, że nie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Coś w nim jest, coś, podobnego do tego, co ja utraciłam w swoim późniejszym pisaniu. Ale wg mnie przydałby się jakiś szlif, odautorski oczywiście, bo tutaj wyjście z propozycjami naprawczymi równałoby się z wyręczeniem Wiesławy

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • spokój który nie jest święty  obraca się przeciw człowiekowi   jak długo można patrzeć i nie widzieć lub nie chcieć zła zobaczyć czekać aż w końcu do nas przyjdzie zniszczy efekty naszej pracy   pozdrawiam
    • Nie lepiej wylać wreszcie tę truciznę i pójść np. do parku albo do lasu? Kontakt z przyrodą poprawia nastrój, można się dotlenić, a jesień potrafi być piękna. Zrób coś dobrego dla tej sponiewieranej duszy, żeby następnym razem zasiąść do pisania wierszy w lepszym humorze i z lepszymi pomysłami.
    • Być może człowiek umarł już dawno, odkąd powstał pieniądz, bez którego niemożliwe jest funkcjonowanie w tym najlepszym/najgorszym ze światów. Ludzie "płatni przy odbiorze", jak piszesz, to nic innego jak ludzie, którzy od stuleci kombinują, jak się sprzedać. Pomstujemy na prostytutki, handlujące swoim ciałem, a my wystawiamy na targowisko znacznie więcej - nasz czas, emocje, prywatność, relacje z innymi, wiedzę, wyobraźnię, przeszłość, przyszłość i teraźniejszość.. Żeby ktoś łaskawie ocenił, ile to jest warte, i rzucił nam za to jak ochłap najniższą albo średnią krajową. Tak mi się kojarzy złota klatka - a każdy ma swoją. I jak tu być? Istnieć istnieniem idealnym, wolnym, istnieniem które ma wartość dla siebie samego? Utopiści tysiącami rozbijali sobie łeb o rzeczywistość. Zmieniały się targowiska (dziś chyba największym jest internet), ale cały czas każdy z nas musi coś komuś udowodnić. Inaczej jest niewidoczny,
    • @lena2_ O, dzisiaj od rana mam szczęście do historii z morałem. Grzech zaniechania, o którym  piszesz, najczęściej ma podłoże w lęku. A to już się wiąże, zazwyczaj, z poczuciem sprawczości. Człowiek, który ma świadomość tego, że to co robi, ma sens i zostanie doprowadzone do zamierzonego rezultatu, po prostu działa. A kiedy czuje, że nic się nie da zrobić, że tylko narobi sobie kłopotów, wówczas betonuje się w bezpiecznej strefie komfortu. Brakuje mi czegoś w tym wierszu. Zaczęłaś od samego wierzchołka góry lodowej, a pod powierzchnią morza, tj. w duszy i umyśle ludzkim, dzieje się znacznie więcej.
    • Oceniam tę historię jako mocno schematyczną. Wiesz, taka duszoszczipatielna, z morałem, zresztą sama przyznajesz, że napisałaś ją pod kątem dyskusji z młodzieżą. To, że świat kocha jedynie pięknych, młodych i bogatych, pozostaje tajemnicą poliszynela, choć zdarzają się wyjątki. W środowisku poetów można oczekiwać większej wrażliwości i idealizmu, niż wykazała bohaterka. Niestety jednak, wyjątki potwierdzają regułę i karmią ludzką naiwność. Ewa to bardzo młoda dziewczyna, i element zaskoczenia mógł mieć dla niej kolosalne znaczenie. Gdyby Fenrir ją uprzedził wcześniej o swojej niepełnosprawności, być może miałaby czas przemyśleć sytuację i się z nią oswoić, zaakceptować. W idealnym świecie oczywiście szlachetna dusza w ogóle nie zwraca na takie sprawy uwagi, ale niestety, nie jesteśmy idealni. A jeśli założymy, że bohaterka opowiadania po prostu jest mało empatyczna, niedojrzała, egoistyczna, to może lepiej rozczarować się jak najwcześniej, wtedy, kiedy boli najmniej.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...