Plecionka / Sens Muzyki

[Dekaos Dondi]

         Plecionka

 

gdy czas zmieni oblicze

ile go już nie ma

życie wciąż garbate

mały skrawek nieba

 

na bruku skrzypi trumna

w zaprzęgu co być musi

odrywa to wspomnienie

co nigdy nie powróci

 

niewinny nóż na stole

cichutko sobie leży

ktoś go włoży w serce

musi w to uwierzyć

 

figurka zamrożona

na progu tkwi samotnie

żyje w niej nadzieja

że ujrzy piękną wiosnę

 

skowronek chociaż niemy

frunie jednak w niebo

mimo wszystko nucić

przeistoczyć w drzewo

 

korzenie w sercu ziemi

wiatrem gnane słowa

przeszłość tu zbłąkana

nad nią lśni korona

 

zmącenie wody falą

zatrucie swoim jadem

na hologram mostu

ego znów się kładzie

 

kolizja miodu z pszczołą

śniegu z mroźnym wiatrem

mroku z cieniem nocy

oczu z własnym blaskiem

 

trudno coś czasami

w życiu całkiem zmienić

próżne twe zmagania

wiatru nie zastrzelisz

 

jakby tak uśmiechu

dodać cierniom cząstkę

pryzmat ścian kryształu

zrodzi dróg plecionkę

 

wtedy łzy symetrii

nie są takie same

los w srebrzystej tafli

chaosem śni nirwanę

 

 

     

 

         Sens Muzyki

 

wiolinowym kluczem otwierasz drzwi symfonii

 

w ciszy widzisz muzykę

z rozpuszczonymi dźwiękami

opadają bezgłośnie na ramiona

 

coś tu nie tak

kombinujesz

 

zauważasz  martwy akord oparty o ścianę

z której odpadło trochę tynku

na cień wspomnienia orkiestry

 

spoglądasz w lustrzaną partyturę

 

tam każda nuta jest łzą na pięciolinii przemijania

cierpień i radości w różnych tonacjach

 

przed ostatnią chwilą

 

*

nagle słyszysz szept muzyki

 

niepojęty

niezrozumiały

wypełnia ciebie

 

słyszysz pęknięcie finalnej struny

już nigdy nie będzie tutaj całością

 

jesteś

 

 

 

 

         

Edytowane 10 Maja 2020 przez Dekaos Dondi (wyświetl historię edycji)