Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wiele trudu wkładamy w swe życie. 

Ale tylko wtedy, wynagrodzi obficie. 
Łzami poimy swe cierpienie. 
Też nagrody zbieramy radośnie. 

Dziwna kolej naszego losu. 
Błogosławiony będzie w nas ten, 
Który wytrwa w namiętności i w swoim cierpieniu. 

Tylko tutaj w cierpliwości, 
Osiągniemy swój sukces największy. 
Przekroczymy próg szczęśliwości. 
A ta dusza się w nas rozweseli. 

I życie nasze na nowo zakwitnie. 
Ale do serca wróci nam radość. 
A wszelki nasz trud odpłynie. 
I zostanie w nas tylko miłość. 

Opublikowano

Ja jestem fanem wytrwałości a najlepsza jej definicja z jednego z angielskich słowników to: Perseverance - prolonged lasting effort. 

Wydaje mi się, że mylisz cierpliwość z wytrwałością, bo cierpliwie się czeka, a wytrwale działa, pracuje, walczy itp. 

Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @huzarc ... zbyt często ONI widzimy a sami z sobą błądzimy z siebie okruchy dajmy a wiele oczekujmy  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia   
    • @huzarc

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Wyczuwam tutaj sugestie , że ci ONI to Annunaki w sumeryjskich przekazach bogowie, którzy przylecieli z Nibios, a być może to Reptilianie, czyli gadzia rasa nie bardzo przychylna ludzkości, dla nich ludzie to było bydło do jedzenia, czy coś w tym rodzaju, a może człowiek to krzyżówka Annunaka z Reptilianem, dlatego jest w nas coś z dobra i zła. 
    • @iwonaroma To spokojny, dojrzały tekst, w którym cykl natury zostaje pięknie spleciony z losem człowieka. Prosta metafora liścia niesie ze sobą wiele emocji – od smutku, przez pokorę, aż po nadzieję.
    • @SuzanaD To wiersz, w którym wybrzmiewa szczera tęsknota i przywiązanie – czyta się go jak zapis prywatnej rozmowy z nieobecną osobą. Powtórzenia i spokojny rytm nadają mu kołyszący, modlitewny charakter. Gdyby autor dodał jeden odważniejszy obraz, mógłby jeszcze mocniej wybić się z elegijnej tradycji.
    • @Wiesław J.K. Bez „onych” nie ma nas. Linie podziału i selekcji są wpisane w sposób spostrzegania świata. I albo on nam się jawi optymistycznie, albo nie ujęty w te klamry. Choć nazbyt dużo mamy dowodów na to, że w czasach oszałamiającego rozwoju technologii góruje bezmyślność, ignorancja i antyrefleksja. Dziękuję Ci za Twoją refleksję za to i pozdrawiam. @Annna2 nic nas nie dzieli to co nas łączy, czyli nasze okopy… dziękuję za mądrą myśl i pozdrawiam:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...