Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zgadzam się z Panią Kasią... ale troszkę inaczej to widzę:
dużo, dużo, więcej - ale efektem tego jest to, że na małym placyku słów powstało bardzo dużo skojarzeń i obrazów...

bardzo dużo...

nie wiem czy to dobrze czy źle...
dla mnie dobrze, bo powędrowałem sobie troszeczkę myślami... może gdyby zastąpić jakoś "biblijnego ureusza"?

hmm... sam nie wiem

/kt.

Opublikowano

Wreszcie coś na interpretacji czego można "popłynąć". Co prawda ilość mitologicznych i historyczny odniesień odniesień jest przebogata, i może wydać się przytłaczająca, niemniej jednak jest logiczne i bardzo spójne. Odniesienia są jasne i czytelne. Coś, co przyjemnie się czyta, bo daje możliwośc wykazania się wyobraźnią i "popłyniecia" razem z tekstem. Daję bardzo duży "+".

Paweł

Opublikowano

'w oślim mleku
dryfuje zdrada rozumu' - to mi najbardziej przypadło do gustu z całego wiersza. Ogólnie napisałaś go w swoim stylu, wszystko jak zwykle perfekcyjnie. Nie podzielę opinii wcześniej komentujących iż było za dużo odwołań do historii. Według mnie proporcje rozłożone zostały idealnie. Kolejny Twój świetny wiersz, a z każdym jesteś coraz lepsza.
Pozdrawiam
JJK

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Pani Kasiu ;) jak tak można?!
Wie Pani, że nawet komunistyczna cenzura tak daleko się nie posuwała?
(ostatecznie wolno było czytać Mitologię i Biblię) ;)))

Zaniżasz Pani (wiem, wiem - przed osiemnastką ;) samoocenę? To powinno się bujać zamiast / obok / wspólnie z pania Dorotą ;D

"ureusz" - symbol władzy staroż. królów, zwł. egipskich - raczej nie biblijny (ale kłócił się nie będę - wyszperałem to w "Słowniku mitów i tradycji kultury" Kopalińskiego).
"Zdrady" nie odpuszczę, zdrada po dwakroć: nie!
Bardzo ładny wiersz.
pzdr. b

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Nefretete   Dziękuję za ciekawy komentarz i serduszko.
    • @Alicja_Wysocka myślę, że tak... spokojnej nocy :) @andreas taka możliwość zawsze istnieje. Również pozdrawiam :)
    • w poniedziałek odbierzesz papierową skórę, światłem przeczuloną.   we wtorek zezłomujemy uszkodzone tętnice i żyły. zapakujesz je starannie w żółte pudełko.   niebieskie szkiełka wymęczone tym co widziały zabierzesz w środę.   słowa, myśli i uczucia oddam ci w czwartek. zrobisz z nich nawóz, nim czas je rozpadnie.   po kości wpadniesz w piątek, piąteczek, piątunio. zmieszasz z alkoholem, skutecznie osłabisz.   w sobotę na przygotowaną żyzną glebę rozrzucisz przygotowany wcześniej kompost. oczyszczoną mieszankę mnie złożysz w dołek i zasypiesz. pozwolisz wyrosnąć. w niedzielę zabierzesz mnie do domu.   potem odpocznij.
    • @Rafael Marius Zdjęcia podkreślają obraz nadchodzącej wiosny, zwłaszcza z pszczółką w roli głównej. Stanowiąc w treści wiersza, niezaprzeczalny cykl zaczynający się od wiosny i kończący zimą, obok innych istnień, jest naturalnym mięśniem 'Tkanki DMT', który przechowuje w pamięci kolejne narodziny i tak w kółko.   Pozdrawiam cię serdecznie
    • Łamiąc zimę w rok wdarł się, – Przyszedł Twój miesiąc Marsie. Dziś w Ciebie nie wierzą – (Inaczej lęki śmierzą) – Wiara Greków upadła! Wiara Rzymian upadła! Lecz są wojny – problemat: Czyż ducha wojny nie ma? Byłabyż rzecz bez ducha? Wątpliwe, bajek słuchaj: Sprawom dano patronów – Myśl starodawną ponów. Nie wierzysz w śmiesznostki? Słusznie, lecz to drobnostki: Jeśli tam jest jakiś świat I ze stanów tego rad Zamiast mieć go w nosie Rozsądnym zdałoby się, Żeby czuwał stamtąd ktoś, Śląc swą miłość albo złość, Tchnąc chłód na łby gorące Lub znów grzejąc jak słońce, Gdy tamten świat chce wojny. – Bądź w strachu spokojny: Nie jesteś, świat nie jest sam! Dobrze czy źle idziesz tam; A tu gdzieś pokój, gdzieś bój! – Spod Marsa przy Marsie stój! . . . Trudne, tu pokojowcy – Zechcą mnie do ról owcy, A ja słaby poeta, Lecz pod pantofel – gdzież tam! Ale po cichu duszą, Sam tęsknię, gnać nie muszą…   Ilustracja: Anonimowy rysunek pt. „The Triumph of Mars” (Tryumf Marsa), z około 1759.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...