Ostatnie spostrzeżenia człowieka chorego psychicznie

[Arsis]

przestępuję próg zamaszystym krokiem
jest w nim pełen automatyzm
i właściwa transmisja ruchu
kiedy nacieram na ścianę powietrze furczy nie tylko od ptasich piór
poruszają się również zasłony
a gazety
zrywają się do lotu
moja koszula łopocze jak sztandar na maszcie
policzki rozrywa lodowaty wiatr
pochylam się do przodu
jak człowiek stojący na wprost gigantycznego wentylatora
wzory tapet mrugają porozumiewawczo
łasząc się do siebie i mizdrząc w oparach absurdu
widzę przed sobą most
mur
kamień
jakieś zawiłe kontury podziemnego labiryntu
spadam z bardzo wysoka
 

(Włodzimierz Zastawniak, 2015-09-27)

 

Edytowane 13 Czerwca przez Arsis (wyświetl historię edycji)

[Gerber]

Ciekawe,  aż kusi by się pobawić w psychologa.

[Gość]

@Arsis  Ciekawie opisany stan zbuntowanego umysłu... Choć treść niepokojąca...

Na przekór wszystkiemu - dobrego dnia :)

[iwonaroma]

Zastanawiam się, po co poeta publikuje na portalu poetyckim jesli w ogóle nie odpowiada na komentarze. Pycha? Nadmierna skromność, wstydliwość? 

Jeśli nie chce wchodzić w interakcje z czytelnikami wystarczyłby blog :) 

[iwonaroma]

 

 

Nie odpowie taki gość 

Co w serduszku trzyma ość...

[Arsis]

@iwonaroma Dziękuję, ale wolę milczeć. Pozdrawiam.

[Gość]

Brzmi jak sen z którego człowiek nie może się wzbudzić 

Niby są prześwity realnego życia a jednak mur , kamień odgradza tą "normalność" 

Zawsze z przyjemnością do Pana zerkam :-) pozdrawiam

[iwonaroma]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

:) Potrafisz mówić do kogoś :) 

Będzie dobrze. Również pozdrawiam.