Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

akceptuję swoje życie.

Akceptuję to, rozumiem, że inna droga nie ma sensu.

 

 

 

Akceptuję to, że nie potrafię grać na instrumentach,

że mam bariery językowe, że gdy coś robię, to albo mam blokadę, alko po chwili ekscytacji i złapania sztuki za nogi... okazuje się, że jest to gorzej niz najgorsze

 

 

 

 

 

Akceptuję to, że nie mam charyzmy, przebicia, słowa

popadam w skrajności i nie potrafię słuchać rzeczywistości, przez co przez swój zajadły upór narażam się na śmieszność i zażenowanie. Bo jak zawsze... jestem w złym miejscu, w złym czasie.

Sam nie potrafię wypowiedzieć swoich emocji i uczuć i wiem, ze nikt mnie i tak nie zrozumie.

Frustracja, która chowa się w krzach przyczajona mając pod ręką piedestał bycia lepszym od kogoś i ten drugi :bycia gorszym od innych albo siebie. Tak, tak na zaś.

Akceptuję nawet tą straszliwą huśtawkę poczucia, że nie jest tak źle, że może jednak będzie lepiej, że może być wspaniale... aż do przeszywającego strachu, że to, co właśnie czułem jest tylko po to, abym żył w wątpliwości, że jest to jedyna iluzja. Szczęście. Puste. Gdy mnie będą obdzierać ze skóry, to będzie źle... ale gdy będę z niej odarty, to koniec końców tak źle nie będzie.

Znów lęk, bo kolejny kat już czeka w kolejce.

Kto jest po mojej stronie? Błagam! Odpowiedz

 


Ten, który mnie namawia, abym przyjął szczęście i zaakceptował jej ulotność ze wszystkimi nuiansami, czy może ten, który mi mówi, abym to olał, że i tak stracę. Lepiej nie robić nic. Z trzeciej ktoś krzyczy strony, że nie spróbuję, to się nie dowiem. Tak, ale tez nie poczuję nic.
Tak czy inaczej mam cierpieć?
Obserwować pokornie i z wdzięcznościął jak wszystko, co do tej pory pokochałem rozmywa się jak
...sen? 

Te pytania są gorsze niż wampiry.

Ja kmiotek, pędrak, wieprz, podrostek. O wybaczenie proszę waszmości, poetów i wierszokletów wybornych, zacnych za to, że kategorię złą wybrałem, bądź hańbię poziomem (jego brakiem) tę stronę i jeszcze bardziej znamienitą jej społeczność.
Pozdrawiam.
Zając

Edytowane przez Sabin S.Zając (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Trochę literówek trochę przegadane za dużo i za mało entera coś jest ale trochę jak dla mnie w niezbyt zadbanej formie.

 

Mam nadzieję, że nie zraziłem.

Nikogo nie hańbisz, ale też nie poderwiesz starych weteranów z krzeseł, żeby bili brawo. 

Moja jedna jedyna rada wygładź wersy zostawiając buntowniczą naturę. ;) 

Edytowane przez Marcin Krzysica (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Zadałeś dużo pytań... Tak naprawdę wszystko na tym świecie jest ulotne, ale jednak warto wyznaczać sobie cele i osiągać je. Choć niektórzy twierdzą, że sama droga jest ważniejsza niż cel... ;) A kto jest po Twojej stronie... ? My sami jesteśmy swoimi najlepszymi przyjaciółmi i często wrogami zarazem. Jeżeli pokochamy siebie, zaakceptujemy swoje małe ułomności i wady, to chyba jesteśmy swoimi najlepszymi przyjaciółmi... ;) 

Pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Leszczym  tak sobie pomyślałam, muzyka Kazika jednych buja innych nie. Mnie tak sobie- choć jeden utwór  to bujał ostatnio "Mój ból jest lepszy niż twój. Pamiętasz co wtedy się działo? Zrobili z tego politykę- " Trójka" się rozpadła, a dziennikarze  muzyczni utworzyli 'Radio Nowy  Świat"
    • @Leszczym Jestem wzruszona. Nie wiem co odpowiedzieć. Dziękuję
    • A czytam tak:   Rozrzucone pościele, kielich krwawego wina, wspomnienie twe na mym ciele  ekstazy smak przypomina,   burza uczuć ucicha, wzrok szczęściem przepojony, serce z radością wzdycha, miłości zapach szalony,   i te oczy rozpromienne  czule we mnie wpatrzone, mówią: one są niezmienne, i wciąż zauroczone,   cisza nabrzmiała szeptem,  przerwana namiętnym krzykiem  wzięła nas w swe ramiona, chcąc być rozkoszy wspólnikiem,   i przytul to życie, kochanie... W twoich objęciach chcę spać! Na jawie śnić nieprzerwanie, że miłość wciąż będzie trwać!   W piosenkach najważniejsza jest melodia, otóż to: początek jest spokojny - głęboki i idzie w coraz szybszy rytm, aby na końcu zakończyć kontraltem.   Łukasz Jasiński      Łukasz Jasiński 
    • Osobliwym, choć troszkę nobliwym, jest gdy rodzaj głupca, albo głubczyni, ma dwanaście groszy w rozumie. Nie dość, że dwanaście groszy, to jeszcze w jednej monecie, zwanej miedziakiem. Dziwią się mędrcy świata tej osobliwości, zważywszy, że muzyka od dawien dawna ich nie buja, więc zupełnie nie przekonuje, choć może powinna tak czynić.   Warszawa – Stegny, 15.07.2025r.      
    • @Izafreya   Naprawdę? Wie pani: jestem osobą niesłyszącą i czy dałaby pani stworzyć melodię pod mój tekst? Na przykład pod taki:   Somalia   Kołysze, kołysze w cichy rytm: serce - rozbujało życie, życie i życie na rozstaju świata: bije - jak w derce rozstrojone wonią duszy i skrycie   kołysze, kołysze jak w tej manierce pijany rozum mój, oj, oj, panienko wciąż żyję i żyję w cudzej rozterce i przed śmiercią ratuj, ratuj, syrenko,   wiesz, ulubieńca, wiesz i kochaj skrycie zdziczałe na wylot - smutne: te serce - rozbujało życie, życie i życie  kołysze, kołysze i jak: w tej - derce...   Łukasz Jasiński (sierpień 2023)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...