Osobliwość

[fregamo]

słuchałem otoczenia

okrążało drżeniem

niemal łkało bezradnością

co rani każde spojrzenie

 

wymijało przechodniów

przecinało krawędzie sceny

tej na której śmiały się dzieci

nieraz zbyt donośnie

 

przechodziło w obojętność

niczym wiosenne kwiaty

unosiło się wonią lęku

 

 

 

Edytowane 4 Kwietnia 2020 przez fregamo (wyświetl historię edycji)

[Paweł Artomiuk]

*okrążało

 

Ciężko się to czyta. Ja bym bardzo dużo wyrzucił. 

 

***

 

płacz matki

która wie że umiera

pozostawiając pociechy

na pożarcie 

 

a było tak miło

posłuchać ciszy

 

 

 

[fregamo]

@Paweł Artomiuk dziękuję za komentarz

pozdrawiam

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam - a mi się podoba ten żal...

                                                                                 Pozd.

[fregamo]

@Waldemar_Talar_Talar dziękuję za słowa

 

[Gość]

Ależ czy utwór musi być lekki, delikatny i wpadać w ucho niczym piosenka z nurtu pop?
Nad treścią trzeba przysiąść, jeśli już chce się zrozumieć co nieco, i nie sądzę, by każdy czytelnik odebrał ją identycznie. Ta bezradność przeobrażająca się w obojętność przywodzi mi na myśl skazańca... Otrzymawszy wyrok śmierci, najpierw skruchę czuje, obawę, niemniej skrępowane ręce decyduje już za niego... i wie już, że koniec to, pozostaje więc chłodny wzrok, bezemocjonalna postawa, nim Nieznane pochłonie go na zawsze. Ale to tylko moja wizja :P