Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ślimak

Nelson
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Nelson

Nelson

Opublikowano
Opublikowano

Powyżej wszystkich złości, nienawiści co otacza Cie.
Niech nie stanie się nic więcej, nie upadnie zdrowie nigdy,
Żadnego anioła powołanego prosto od Boga i przez niego.

Malutkie zdrowie, szczęście, uśmiech i jego wola walki,
Nie możesz pozbawić mnie życia ty niedobry ślimaku,
Bo urodziłem się jak Ty. I jeśli życie oddasz za mnie
TO powiem tylko delikatnie szepcząc przez sen to ja Alfie.

    Nie jestem obrażony, ale mogłem tu być.
    Chciałem tylko jak dziecko delikatnie zapytać
    Jak masz na imię skoro mnie skazałeś nie na śmierć.
    Na ten inny świat, gdzie teraz jestem, nie sam
    Ale też nie do końca szczęśliwy, moje miejsce było przy mamie
    A tylko tata umiał mnie tulić tak.

Czy odpowiesz mi napewno?
Że być może za pół wieczności
Gdy tato i mamo nie zapomnisz o mnie z litości.
Spotkam Cie jeszcze raz?

1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wiechu J. K.
      MRÓWKI część trzecia (ostatnia).

      Przez Wiechu J. K. · Opublikowano

      MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • M_arianne
      Albo nad organ.

      Przez M_arianne · Opublikowano

      Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • M_arianne
      Reżim i żer.

      Przez M_arianne · Opublikowano

      Samo zło łzo mas.    
    • M_arianne
      Cała moc.

      Przez M_arianne · Opublikowano

      Na to mam ton.    
    • M_arianne
      Że tyci chcicy też?

      Przez M_arianne · Opublikowano

      A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...