Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Było warto

Sylwester_Lasota
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Sylwester_Lasota

Sylwester_Lasota

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano (edytowane)

Tak myślę sobie, że było warto...

dla łąk wilgotnych i chłodu lasu,

dla szmeru rzeki drżącej w wiklinach

i ścieżek przeszłych, których już nie ma.

 

Tak myślę sobie, że było warto...

dla ludzi kilku, co się zawarło

w przedziale między przedtem a potem

i czasem razem mierzyli drogę.

 

I myślę sobie, że warto było

przyjąć to wszystko, co samo przyszło...

wdzięczny psa uśmiech i spacer z kotem,

pierwszy śnieg w życiu, letnią spiekotę...

 

I dla jej oczu bladoniebieskich,

co się zmieniały w ostre żyletki

i dla jej dłoni bardzo wysmukłych,

tak ciepło-bliskich, tak później różnych.

 

Więc jednak warto, tak sobie myślę,

przeżyć uczciwie to całe życie

i nie narzekać na małe ego,

jeśli w nim było tyle dobrego.

 

I nie żal będzie, tak myślę sobie,

kiedy przejść przyjdzie na drugą stronę,

rozstać się z żywą wspomnień mogiłą,

bo jestem pewien,

                                   że warto było.

 

 

 

Edytowane przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)
11

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Migrena
      Katastrofa pustki

      Przez Migrena · Opublikowano

      Poeta, w niemym geście, pochyla się nad stołem. Długopis, wąż z kryształowymi oczami, ślizga się po stole - zimny i obcy, sycząc alfabetem, który zapomniał istnieć. Jego tusz pachnie gwiezdnym pyłem i wspomnieniem spadających słońc. Kartka patrzy na niego niczym zimne, puste niebo po burzy - gotowa przyjąć wszystko, lecz nic nie wydać, choć skrywa w sobie miniaturowe galaktyki spragnione tylko hałasu. Ich orbitujące atomy tańczą w rytmie śmiechu kwantowego kota. Chce pisać - ale słowa uciekają, robią mu w głowie kabaret. Pomysły wirują jak kalejdoskop roztrzaskanych szyb. On łapie je dłonią pełną powietrza i chaosu, jakby łowił spadające gwiazdy w beczce mleka. A w kącie jego myśli samotny smok z migoczącymi skrzydłami, podśpiewuje starożytne formuły nonsensu. Lustro pokazuje go jako klauna w płomiennych skarpetkach, pół geniusza, pół katastrofę. Jego cień tańczy własnym życiem przez dziurę w suficie, a wnętrze -  puste jak opuszczony statek w porcie z mgły, pełne echa nieopowiedzianych legend i szemrzących w nim mgławic szeptów. Śmiech i rozpacz tańczą w nim tango groteski, wirując w rytmie, którego świat nie potrafi zobaczyć za kotarą absurdalnej codzienności. Długopis drży jak skrzydło motyla w trzęsieniu ziemi. Czas pęka jak bańka mydlana. A on siedzi - groteskowy i majestatyczny w swojej niemocy - jak kamień, który próbuje krzyczeć na ocean, a ocean odpowiada mu ciszą z dna świata. W jego cieniu rośnie las zrobiony z melodii, który szepcze w rytmie galaktyk. Kartka jest morzem ciszy, falującym od pustych słów. Każda linia niewypowiedziana - wybuch gwiazdy, eksplozja koloru i śmiechu w czerni, czasem rozpryskująca się w tęczę utkaną z chaosu komet. Poeta, zamknięty w swoim własnym teatrze, czuje, że jego niemoc to najbardziej dziki, najbardziej szalony i najpiękniejszy wiersz, jaki mógłby napisać. Bo Stwórca też czasem gubi długopis, a wtedy pisze sobą, udając, że wie, co pisze.    
    • Konrad Koper
      Zakochanie

      Przez Konrad Koper · Opublikowano

      @Radosław Na rzeczy!!
    • Radosław
      Zakochanie

      Przez Radosław · Opublikowano

      zanim słowa  uwiły sobie gniazda   nastał czas  odlotu   
    • violetta
      Ciepła

      Przez violetta · Opublikowano

      Proste życie, kalafior z masełkiem, kefir, śliwki z Mołdawii, o Boże jakie pyszne i rugelach też ze śliwką, cynamonem i orzeszkami:) lubię takie niewymuszone:)

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Ajar41
      ponad pół limeryk

      Przez Ajar41 · Opublikowano

      @Omagamoga Eryka z Ryk limeryk, sylaby niezgodne, rymy też zawodne i wersów nie pięć, a cztery .    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...