Improwizacja

[mloda_dusza]

Przez te wszystkie lata w swojej głowie,

Najlepszym stałem się pisarzem.

 

To czego nie było i co miało być,

Wszystko skompane w fantazji sobie ułożyłem

 

Resztę cierpienia, lęku i żalu,

Wszystko co w tym świecie niedobre - Odrzuciłem.

 

Tyle zła nie przyjmie serce, nie mówiąc o głowie.

Dlatego następne łzy nie będą wylane przeze mnie, a ludzi na moim grobie.

 

Ile ubyło i ile zostało - bez znaczenia.

Na koniec tyle samo mamy do powiedzenia.

 

Czasem ktoś próbuje coś od siebie do mnie wtrącić

Może z wewnętrznego przymusu, a może troski?

Postawy nie zmieniam - to zwykłe błachostki..

 

Kiedyś chciałem gdzieś przynależeć,

Dzisiaj w te stadne zwyczaje nie wierzę.

 

Chciałem mnóstwo spokoju i dużo uwagi,

Oddałem się aż nadto obojgu.

 

Eksplodowało w mojej duszy jak dynamit.

W samotności joint się pali - leci wielka chmura..

Niby żywy a czuję się jakbym umarł...

 

[_Marienka_]

literówka;

kąpać - skąpane

 

Interpunkcja;

albo dokładnie, albo w ogóle.

 

Treść;

Spowiedź, czy cv?

 

Pozdrawiam. 

Edytowane 26 Lutego 2020 przez Marianna_ (wyświetl historię edycji)

[Lach Pustelnik]

Dusza młoda, ale tworzy tak, jakby całkiem dojrzała już była:)) ( że "stara" nie odważę się powiedzieć!)

[mloda_dusza]

@Marianna_ Hmm,  nie miałem żadnego konkretnego zamysłu ani celu pisząc to. Miałem ochotę wyrazić to co czuję, a ten tekst wydał mi się na tyle udany, że go opublikowałem ;)

[Gość]

@mloda_dusza Bardzo osobiste słowa. Jest w nich dojrzałość, ale i nuta goryczy... A odnośnie ostatniego wersu - dopóki żyjemy to...  żyjemy i możemy naprawdę dużo... ;) Duże "polubienie", a raczej plus :)

Pozdrawiam :)