oksygen – podwójna cząstka wdychana pojedynczo

[Messalin_Nagietka]

zakwasem plecionki nawietrznej planety
spękany żaglowiec w rozdrożu orbity,
konturem pływaka zważonej tandety,
umyka głębinom i w fali zaszyty,
niepewny jak zwierze, czy jutra dożyje
wśród cienia ruczaju jednako czas bije,

oddechem więc w zegar, niech wskaz swój utlenia,
rozpali kołowrót, spopieli przyszłości,
by w chwili spowitej wśród śnienia, bez cienia
mógł każdy oddechem się w sobie umościć,
jak bóstwo z pucharem bez znaku korozji,
doznawał płynącej przez ciało ambrozji,

na pokład, do steru, kotwicę podnosić
i żagle rozwijać jak kartki z zeszytu,
po których w przyszłości żaglowca unosi
chęć przejścia orbity bez rytu i mitu,
puszczając powolnie swe płótna jak modłę,
do cząstki powietrza, by dało mu oddech.

[seweryna żuryńska]

żeby czytać poezję trzeba
usiąść wygodnie, nogi na lampę i ...
żeby czytać twoje wiersze trzeba
głowę w dłonie, wstrzymać oddech i ...
zachwyca mnie twoja żonglerka słowami i zabawa obrazami
tak wiele symboli, choć przesłanie czytelne
spijać rozkosze życia
tak radośnie tylko młodość pisze

gratuluję
seweryna

[amandalea]

powtórzę swój wcześniejszy komentarz :D może nie weźmiesz mi tego za złe Messa ;)
"hihi pamiętam jak początkowo zaczynałam czytać Twoje wiersze Messa ;) podchodziłam do nich jak pies do jeża takie wydawały się jakieś długie i "przegadane" teraz rozsiadam się wygodnie zanurzajkąc w ich lekturze podróżując wraz z Twoimi słowami :))) i jak dotąd nie zawiodłam się...dziękuję"
Pozdrawiam serdecznie :)))
ama-Li

[Messalin_Nagietka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Seweryno - moje ukłony - naprawdę nie wiem co Ci odpisać - chyba też wstrzymam oddech
pozdrówko MN

[Messalin_Nagietka]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

drugi raz wstrzymuję oddech - Amandaleo - żagle są w tym wierszu bardzo ważną istotną przenośnią - wędrwania - żagle jak marzenia
pozdrówko MN