Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Jest w mojej głowie rzeźba – stojący w mroku klaun,

odlany ze szlachetnych, kosztownych metali,

wypolerowanych tak, by doskonałe świat

zobaczył w nim odbicie. Bez oblicza stałby

 

przed bankiem albo centrum handlowym, makijaż

ktoś mógłby w nim poprawiać, sprawdzać czy garnitur

dobrze skrojony, dzióbek zrobić, żeby wypaść

atrakcyjnie na selfie – miałbyś wolny wybór

 

asortymentu twarzy, aż się znoszą do kości,

nie będzie czego łatać. A jakbyś wyglądał

ratując cenne życie, w pełnej blasku nocy

topiąc się, zlizywany językami ognia,

 

coraz mniejszy -

Opublikowano

Świetny wiersz Pawle. Bardzo mocna, kontrastowa rola klauna w dzisiejszym świecie i na tle tego co płonie. Te twarze znoszone do kości - super!
W puencie smutno,  pomyślałam  o Australii. 

Opublikowano

@Marek.zak1 Klaun, z metalu, wypolerowany na lustro, to się ludziska przeglądają... Gdzie w tym się zgubić? Odnajdują się ludziska w klaunie. Dzięki.

@tetu Z drewna to mam pomysł misia koalę wyrzeźbić, i podpalić go, tzn. żeby to była taka nadpalona rzeźba. Na razie to wszystko pewnie opiszę i namaluję, na to mnie stać. Musiałbym trochę czasu poświęcić na naukę rzeźbienia w drewnie.

@tetu Ten klaun też mógłby być nadpalony, jakimś palnikiem mu dziury wypalić, może wnętrze wyłożyć czymś innym, jakimiś trocinami, gazetami... tak teraz do głowy mi przyszło.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Piszę to z pewnym dystansem (oczywiście potępiam patologię czyli handel organami).                            Naczytałem się mnóstwo historyjek o zmianach jakie zachodzą w psychice biorców (nowe upodobania, zachowanie po dawcy np serca). I to jest temat do myślenia. Wszystko, co ziemskie zostaje tutaj na ziemi i jeśli zamkniemy w trumnie po 30 latach zostaje proch i jakiś fragment kości (sam widziałem w trakcie ekshumacji dziadków). My zmieniając formę bytu zabieramy, to co jest "duchowe"                               Nie ma nic cudowniejszego, jak przedłużenie komuś życia i jeśli tak jak napisałem "te podroby" ocalały i mogą jeszcze parę lat w kimś pracować - to dlaczego tego nie wykorzystać. Operacja, cierpienie trudny okres rehabilitacji (też cierpienie) to jest kolejna szansa oby nauczyć daną osobę pokory aby coś zrozumiała - to wszystko czemuś służy. Zacytuję: "bez Mojej zgody nawet wam jeden włos z głowy nie spadnie" Pozdrawiam:)                
    • Tętni_ak     loteria - pomimo tego - we mnie spokój  że też rzekom bagiennieją brzegi nurt czasem zwalnia to znów przyspiesza zależy - jak utkane dorzecze w głowie -                               nie w jeden dzień bo czymże jest doba  dwadzieścia cztery godziny porozdzielane lub zwarte jak jądro supernowej - jednak   dwadzieścia cztery lata już potrafią      wrzesień, 2025    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Nie oszukujmy się, nasze teksty zostały już dawno zeskanowane, a głos wygenerowany przez AI nie jest głosem Pana Kazimierza Staszewskiego. I może na tym zakończę. :)
    • na parapecie osiadło światło w kształcie twojej nieobecności herbata stygnie powoli — też się uczy cierpliwości szum ulicy przypomina wiersz którego nigdy nie napiszesz choć nosisz go w sobie jak ukryte pęknięcie wszystko tutaj jest na chwilę rośliny, dźwięki, spojrzenia ale niektóre chwile trzymają się mocniej niż lata kiedyś zapytasz: czy to już było ważne? a ja odpowiem: nie wiem ale było nasze
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...