-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 16 220
cieszmy się każdym nowym dniem
nie martwmy się że noc go dogania
cieszmy się wszystkimi krajobrazami
przez obie pory barwnie upiększane
cieszmy się swoimi konturami od
wieczora do samego rana kochanie
nasze niech będzie przykładem dla
księżyca i gwiazd i innych rajem
cieszmy sobą wszystkich zagubionych
którym los połamał ich drogowskazy
może nasza radość uraduje zaprowadzi
gdzieś tam gdzie sens swój odnajdą
cieszmy się każdą najmniejszą chwilą
radujmy się nią ze wszystkimi ludźmi
spotkanymi na swojej jedynej drodze
która zaprowadzi nas w nieznane0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 40 odpowiedzi
- 745 wyświetleń
-
- 36 odpowiedzi
- 836 wyświetleń
-
- 33 odpowiedzi
- 708 wyświetleń
-
- 29 odpowiedzi
- 517 wyświetleń
-
- 28 odpowiedzi
- 453 wyświetleń
-
-
Popularne aktualnie
-
- 14 odpowiedzi
- 132 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Dagna · Opublikowano
Nie, nie i jeszcze raz NIE! Twór bardziej czy mniej „ poetycki”, na którego ołtarzu złożono osobiste granice twórcy, jest pospolitym zatraceniem, zdehumanizowaną patologią oderwaną od swojego najistotniejszego źródła jakim jest prawda sumienia artystycznego rezonująca z uniwersalną prawdą o człowieku w ogóle. To śliski eksperyment, po którym nic już nie będzie takie samo, a autor może czuć się ograbionym z godności tworzywem. Ból będzie tym większy, gdy nie „ narodzi się” z tego ekshibicjonizmu żadne wielkie „ dzieło - a zwykły gniot i zbyteczne pozostanie wówczas pytanie czy „ warto było”?… Każdy, kto Cię Autorko do tego „ podpuszcza”, jest degeneratem i wiem co mówię, bo mi próbowano zrobić taką lobotomię sumienia. -
Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano
"I blisko siedemdziesiąt procent ludzi na świecie pada plackiem przed tchórzami - biznesmenami!" Filozof Łukasz Jasiński -
Przez Robert Witold Gorzkowski · Opublikowano
@Gosława ja myślę tylko o poezjiZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
-
Przez Relsom · Opublikowano
Śniłem cię — jak śni się zapach nieznanej jeszcze skóry, nim dotknie go wieczór w niepojętym geście światła. Twoje imię nie padło ani razu — a jednak w każdym drgnieniu powieki odnajdywałem jego cień. Byłaś tylko spojrzeniem, które zatrzymałem zbyt długo — i właśnie to „zbyt” zaczęło we mnie pulsować. Nie wiem, czy to grzech — czy tylko światło odbite w źrenicach, które wiedzą więcej niż chciałyby przyznać. Czasem myśl o tobie jest jak tkanina — przeźroczysta, chłodna, lecz przyciąga ciepło dłoni, której nigdy nie miałem odwagi położyć. Między nami jest przestrzeń wypełniona nieobecnością — tak gęsta, że mogłaby być dotykiem. Kocham cię z daleka — nie przez brak bliskości, ale przez bliskość, której nie wolno było spełnić. A jednak czasem, gdy noc oddechem rusza firankę, mam wrażenie, że byłaś tuż obok — i tylko niedomknięty wers nas dzieli.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi