Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Są autostrady, o których 

chce się pisać wiersze

Bo napędzają asfaltem licznych "mogę."

 

Nie zatrzymują,

tylko niosą po lśnieniach benzyny, 

której ołów 

unosi

statki kosmiczne

wielu "chcę" i "dokonałem, "

a wypadki na nich - to jedynie sfatygowane znaki

niepodporządkowanej drogi ...

 

ludzkiego serca.

Opublikowano

dla mnie przedobrzone, mogę, chcę i dokonałem może lepiej kursywą?

statki kosmiczne to już taka trochę niepotrzebna głupotka

za to pomysł zacny i może po lekkiej korekcie okazać się, że to super tekst

w tej chwili jak dla mnie jest tak pół na pół. Coś bym z nim jeszcze zrobił, serce na końcu ciekawe

choć mógłby być przecież np. mózg - silniej się z drogą kojarzy, mózg na asfalcie takie tam... Pzdr.

Opublikowano

Fajny wiersz, tylko chciałbym zaznaczyć, że ołów już od wielu lat nie jest dodatkiem przeciwstukowym do benzyny samochodowej, a pewnie niedługo zniknie też i z akumulatorów. A przy okazji w poprzednim wierszu Autorka nawołuje do trucia pająków. Chciałbym tutaj gorąco zaprotestować. Nie lubię ich, duże mnie przerażają, ale łapię je w słoik i wystawiam z domu. Nie zabieram im życia. Patrzę jak z roku na rok coraz mniej pszczół przylatuje zapylać moje śliwy i jabłonki. Bo Hunowie pokupywali sobie działki i wszystko depczą trują. A komary szaleją. Pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97   przepyszny wiersz !!!!!   wspaniały !!!!!   wojna została sprowadzona do roli cynicznego tła, na którym sprzedaje się produkty i promuje styl życia, a jej prawdziwy, tragiczny sens został zagłuszony przez szum informacyjny i slogany marketingowe.   Nika.   właśnie napisałaś wspaniałą poezję współczesną !   jestem zachwycony mistrzowskim ujęciem tematu.   surrealizm dzisiejszego świata.   a my w nim - zniewoleni i bezkrytyczni.   Nika.   ten wiersz to klasa poetycka najwyższej próby.   chylę czoła :)    
    • @Berenika97 Ludzie bardzo zapomnieli czym jest wojna, a nie jest ona komercyjnym widowiskiem i zabawą, jest boleśnie namacalnym odwróceniem porządku, antytezą estetyki i wartości. A przy tym tak ludzkim doświadczeniem, bo tylko my potrafimy się przez nią definiować. Niestety wojna, jak wszystko co współczesność dostrzega stało się po prostu pokazem… strumieniem obrazów, który można w odczuciu wielu wyłączyć,  że można uciec, przeczekać w komforcie. Nie, nie można. Okopy są jak blizny na ludzkim organizmie i w strukturze wspólnoty. Heroizm jest zawsze spustoszeniem i tragicznym zapisem, a tchórze giną tak samo jak bohaterowie. Mocny wiersz o tym, że nie rozumiemy naszej historii, dlatego zderzymy się z nią.
    • @violetta super :) nigdy bym się nie ośmielił zmieniać Twojej percepcji.   chyba bym nawet nie potrafił.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witaj - miło że czytasz - dziękuje serdecznie -                                                                                   Pzdr.słonecznie. @huzarc - dzięki - 
    • Zgrzyt gąsienic, metaliczny jęk. Kolumna pancerna wtacza się w kadr. Smuga dymu nad spalonym polem - w odcieniu „grafit mat". A pośród gruzów — modelka w butach z limitowanej edycji. Kamery śledzą każdy ruch, czy to żołnierz biegnie, czy influencerka po wybiegu? Wchodzę w transmisję na żywo: bitwa trwa w 4K, z komentarzem lifestyle. Prezenter mówi: „Wojna to nowe tło dla odwagi i stylu”. Na dole ekranu — kod rabatowy. Okopy — jak przymierzalnie z luster błota, pociski błyskają jak flesze. Z nieba spadają drony i konfetti, a między wybuchami reklama: „Odkryj siebie na nowo”. Nie wiem już, gdzie kończy się front, a gdzie zaczyna banner. Klikam „Zamknij”, ale okno nie chce zniknąć. W ciszy po ostatnim strzale zostaje tylko echo sloganu: „Bądź sobą — nawet pod ostrzałem”.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...