Jeszcze

[kot szarobury]

Jeszcze tylko tej wiosny pragnę dotknąć,

wypełnić duszę nadzieją, jej smakiem,

położyć dłonie na skórze topoli

spękanej, zimą wysmaganej wiatrem.

Czuć skurcz radosny, w którym wraca życie

gdy soki biją w górę - do korony,

i twarz wystawić promieniom złocistym,

sunącym jasną chmurą jak strzały

niezrównanych łuczników Albionu.

Tak, w takiej wiośnie zanurzyć się cały.

 

Jeszcze raz tylko, może w czerwcu, latem

w morzu traw przepaść, chłonąć ciepło ziemi

gdy pola iskrzą słonecznym brokatem,

rubiny maków na obręczach pszenic,

błyszczą czerwienią kołysane wiatrem,

gnającym po łąkach jak tabuny koni.

Tak, płomień tego lata zamknąć mocno w dłoni.

 

Chcę tej jesieni gdy poranki chłodne

ostatnie kwiaty warzą srebrem szronu,

tchnienia powietrza jeszcze tak łagodne

ciskają niebu złote liście klonów,

mgły przetapiają się w kropelki rosy

błyszczące w trawach jak kuleczki rtęci,
tak, taką jesień zapisać w pamięci.

 

Także tej zimy biało malowanej,

z pierzyną śniegu spadłą do ogrodu.

Oddechem zdmuchnąć misterny ornament

wyryty w oknie ostrym dłutem mrozu.

Choć pierzchną wargi i ściska się serce,

tak, ja tej zimy pragnę dotknąć.

Jeszcze...

 

 

Edytowane 21 Grudnia 2019 przez kot szarobury (wyświetl historię edycji)

[graf omam]

Już to chyba tutaj czytałem, ale nie skomentowałem :) fajnie popłynąć w nurcie śniegu i mrozu

[Marek.zak1]

Nieprzyzwoicie piękny, ponadczasowy wiersz:). Z przyjemnością przeczytałem.

[Anastazja Sokołowska]

Moje zdanie już znasz, kocie szarobury :) Znowu było miło!

[Sylwester_Lasota]

Niezmiennie tak samo. Dotykasz w nim niemal wszyskiego co stanowiło w moim życiu jakąś wartość, rzeczy i stanów, które w dużym stopniu budowały mnie takim jakim jestem. Dziwnym trafem nawet ci łucznicy również jakoś wpisują się w mój życiorys. :)

Tym razem dorzucę inny wiersz, tym razem bardziej zbieżny intencjonalnie niż formalnie.

 

Pozdrawiam :)

Edytowane 20 Grudnia 2019 przez Sylwester_Lasota (wyświetl historię edycji)

[kot szarobury]

Dzień dobry wszystkim. Dziękuję za komentarze i odwiedziny, szczególnie tym, którzy w ciągu kilku dni wpisują się po raz drugi po tym tekstem. Już śpieszę wyjaśnić przyczynę tego falstartu. Przy poprzedniej publikacji niestety dałem się ponieść emocją i nie poskromiłem swojego języczka. W efekcie ponieważ adresat mojej tezy poczuł się głęboko urażony @Mateusz pokarał biednego zapędzonego kota ostrzeżeniem i zablokował temat. Ostrzeżenie przyjąłem z pokorą, bo nic nas nie zwalnia z przestrzegania reguł. A ponieważ mam wielki sentyment do tego utworu, to uznałem, że nie powinien być karany za występki swojego autora. Mam nadzieję, że najbliższy weekend będzie już wolny i ogarnę się z odpowiedziami dla wszystkich, którzy zostawili mi tutaj swój ślad. Dziękuję jeszcze raz i dozo

[złote serduszko]

ładny utwór pozdrawiam

[Jan Paweł D. (Krakelura)]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja również mam wielki sentyment do tego utworu. Nie dziękuj.

[jan_komułzykant]

był komentarz był obszerny

ale wszystko poszło w niebyt

zatem wspomnę tylko teraz

- czegoż to on nie zawierał...

;)
z mojej strony to była w sumie ładna laurka, z dokładnym rozpisaniem (w związku z "ostrą amunicją") co, jak i dlaczego. Niestety, kiedy próba dodania komentarza, się nie powiodła, bo okazało się, ze wątek nie istnieje, kolejny raz przekonałem się, że pisanie "na żywca" nie popłaca. Ale i wyrzucanie wątków też.

Pozdrawiam.

[iwonaroma]

No tak to już z kotkami jest. Jak pogłaszczesz - będzie pięknie mruczeć i łasić się. Ale jak coś mu nie zapasuje....oj, pazury :)

[Deonix_]

Ech, Kocie Twoje czarodziejskie łapki kreślą tak malownicze i melodyjne krajobrazy,

że nawet te ograne przenośnie Ci mogę darować,
choć całym sercem jestem za innowacją w poezji i szeroko rozumianej sztuce :)

 

Jedyne, co mi wadzi:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dla mnie czasownik zachłysnąć  łączy się z się, bez niego jakoś nieprzyjemnie mi się to czyta.

prywatnie robię sobie tu liczbę mnogą, jakoś tak mi brzmi lepiej.

 

I to w sumie tyle.

Wiersz przywiódł mi na myśl swoją architekturą Inwokację z Pana Tadeusza i przypomina mi stylem nieco

pióro Stanisława Grochowiaka, mam wrażenie, że Mickiewiczem i Grochowiakiem się Peel tutaj nieco zachłysnął.

 

Pozdrawiam Kocie,

 

D.

[kot szarobury]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj i dziękuję za miłe słowo, a czemu to uciekło, to już wyjaśniłem poniżej. Dziękuję i pozdrawiam :)

@Marek.zak1 Dziękuję, za ten nieprzyzwoicie przesadzony komentarz. Pozdrawiam :)

@Anastazja Sokołowska Dziękuję za ponowne odwiedzin tego utworu. Pozdrawiam

[kot szarobury]

@Sylwester_Lasota Wisna, jeszcze kilka lat temu była bardzo szczególną porą, bo zdejmowała z nas kajdany srogiej zimy.  Dzisiaj nadal przynosi znaczącą odmianę po smutnych pojesiennych miesiącach. Chociaż  pamiętam, że rok, po opublikowaniu przywołanego przez Ciebie utworu lepiliśmy ze śniegu wielkanocnego zająca. Wszystkie pory roku mają swoje piękne indywidualne cech, ale trudno nie zgodzić się z Tobą, że wiosna, synonim odradzającego się życia była zawsze porą szczególną. CHyba, ze chodziło się jeszcze do szkoły. Wtedy przegrywała z latem. Dziękuję i pozdrawiam :)

@Pia Dziękują i cieszę się, że mogłem przywołać jakieś obrazy, skojarzenia. Dziękuję i pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję i cieszą się bardzo, że się Tobie spodobał. Pozdrawiam

Dziękuję i najmocniej przepraszam, że tak się stało, Mateusz zamknął temat, a więc nie można i tak byłoby zatwierdzić wpisu. Oczywiście mea culpa... Dziękuję i pozdrawiam.

Taka już kocia natura, że czasami same niechcący wylezą :) Pozdrawiam i dziękuję :)

[jan_komułzykant]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

w tej formie jak teraz zgadzam się z Deonix, ale gdyby napisać:

Moim zdaniem najlepiej jednak brzmi:

"zachłysnąć duszę nadzieją, jej smakiem,"

 

 

pomyślisz, że się podlizuję, ale nie, naprawdę mam dokładnie to samo w głowie, z tym, że ta liczba mnoga zarówno łąk jak i koni:

gnającym łąkami jak tabuny koni.

 

[kot szarobury]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Masz rację co do tego "się", że jest ono w domyśle, jakoś to tak powstało w pierwotnym rytmie i nie wiem czy to "się" nie zaburzyłoby rytmu, bo nie ma co wyciepać z tego wersu, jednie można poszukać innego słowa.  Jeśli chodzi o drugą uwagę, nie za bardzo ogarniam o co Tobie chodzi. To jest słaby punkt tego utworu, był wielokrotnie zmieniany, bo w zamyśle to miało być coś innego niż wyszło. Co do przywołanych przez Ciebie poetów, to owszem, każdy z nich pojawił się w moim życiu w roli nietuzinkowej. Szczególnie Grochowiak, bo Mickiewicza dzieła zebrane przeczytałem w wieku 8 lat, a potem tylko to co w szkole.  Bardzo dziękuję za komentarz i pochylenie się na wierszem. Pozdrawiam

Dzięki, myślę, ze jeśli chodzi o pierwszą kwestię to salomonowym rozwiązaniem byłoby napełnić, wypełnić, a co do tabunów i łąk \, przyznaję, że macie rację. Chociaż mój peel był na konkretnej łące i poprzez nią patrzał na lato. Pozdrawiam :)