Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Trzy, dwa, jeden

Monako Lee
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Monako Lee

Monako Lee

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

rozpieszczam się Tobą ze mną
wtapiam Cię w siebie
Ocieplam się sobą przy Tobie
rozczulam Cię w sobie
pachnę się Tobą mną
zasypiam nim sama
budzę się o Tobie

Przeniesiony do "Działu P"
MODERATOR

Faramir

Faramir

Opublikowano
Opublikowano

Widzę tutaj fajną próbę słowoklectwa, ale, niestety, na próbie się skończyło. Ma rację Tdk - tekst jest momentami niezrozumiały ("rozpieszczam się Tobą ze mną" - jest jeszcze w miare znośne, ale już "pachnę się Tobą mną" brzmi już źle, po prostu nie potrafie tego fragmentu zrozumieć). Warto by to dopracować, bo takie słowne zabawy dają często-gęsto interesujace efekty.
Popracuj trochę nad formą i ujęciem tematu (bo póki co pachnie łopatologicznym banałem :( )
Pozdrawiam, Jędrzej

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Wilcza prawda

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @TectosmithBardzo dziękuję! Niestety muszę się z Tobą zgodzić, bo te piękne zwierzęta mają coraz mniej przestrzeni. A mimo ochrony (bardzo dziurawej) nadal są zabijane. 
    • Berenika97
      Deszcze

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @huzarc Pokazałeś coś, co większość z nas woli wyprzeć – biurokrację cierpienia, a przede wszystkim tę straszliwą rutynę, którą ludzie muszą sobie zbudować, żeby przetrwać w pracy z tym, co niewyobrażalne. Najbardziej poruszające jest dla mnie to, balansujesz między okrucieństwem szczegółu („pękł jak pomidor") a momentami nieoczekiwanej ludzkości – te czerwone jagody, to zastanawianie się, które są słodkie. To nie cynizm, to mechanizm obronny. Sposób, w jaki umysł szuka czegoś normalnego, żywego, gdy jest otoczony śmiercią. Prokurator w szpilkach, maszynista z dwudziestym wypadkiem w życiorysie, spór o to, czyja to sprawa – to wszystko brzmi absurdalnie, ale właśnie w tym absurdzie jest prawda o systemie, który musi sobie jakoś radzić z tragedią, więc zamienia ją w procedurę. I ten deszcz, który pada na początku i na końcu – obojętny, ciągły, zmywający wszystko i nic nie zmieniający. To wiersz trudny, mocny i ważny.
    • Tectosmith
      Listopad

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      @Amber Bardzo subtelny obraz listopada — nie jako końca, ale cichego przejścia w inne trwanie. Podoba mi się ten szept między wierszami, w którym chłód nie jest wrogi, tylko potrzebny.  Pozdrawiam serdecznie. 
    • Jacek_Suchowicz
      podobieństwo

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      poezję i prawo  łączy wspólna rzecz dziś interpretuje każdy tak jak chce
    • Tectosmith
      Wilcza prawda

      Przez Tectosmith · Opublikowano

      @Berenika97Bliski mi ten manifest. Z tym, że niestety muszę powiedzieć, że wilki nie przetrwają (i nie tylko wilki) bez świadomej ingerencji człowieka. Jeśli zaś idzie o samych ludzi to wykazali się po prostu strachem, zawiścią i bezmyślnością.  Dobrze napisane. Pozdrawiam serdecznie.   

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...