Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Do pasażerki warszawskiego autobusu


Rekomendowane odpowiedzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja temu nie zaprzeczam, jestem tego świadomy. Właśnie z tego powodu nie daje im kasy, ale ci, co dają, powiedzą ze wśród stu bezdomnych może być jeden naprawdę potrzebujący, wiec kierują się zasada, lepiej być sto razy oszukanym niż odmówić jednemu w potrzebje - nie moja kasa, nie mi to oceniać. Odniosłem się tylko do tego twojego podziału ludzi na dobrych i złych co jest bardzo dziecinne.

Edytowane przez 8fun (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

W kontekscie waszych rozważań przypomniała mi się opera za trzy grosze i interes który na litości wzgledem żebraków prowadził ojciec Polly. Do smrodu można się przyzwyczaić bardzo szybko tak samo jak i do pięknych zapachów zresztą to jedno i to samo - zwierzęta się nie perfumuja.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dzień dobry Państwu.

 

Pozwolę sobie odpowiedzieć ogólnie, choć zazwyczaj robię to indywidualnie - jednak przy takiej rozpiętości wątku,

prędkości Internetu i sprawności komputera - chyba by mnie szlag trafił.

Mam nadzieję, że to rozumiecie.

Postaram się nie pominąć niczego, co byłoby istotne.

 

Przede wszystkim - Dziękuję za czytanie, serca, komentarze do tekstu i udział w dyskusji.

Nie spodziewałam się aż tylu odsłon i komentarzy, nie było moim zamiarem doprowadzenie do kłótni, myślałam,

że ten tekst po kilku - kilkunastu wypowiedziach czytelników opadnie w dół strony, jak to się zazwyczaj dzieje.

Stało się jednak inaczej.

 

Nie zamieściłam kontekstu tej sprawy, ponieważ założyłam,

że będzie on przynajmniej po części kojarzony przez Was z doniesień medialnych. Pomyliłam się.

Z kolei ujęcie tegoż kontekstu w tekście - moim zdaniem popsułoby go, a pod nim - nie, sorry ja takich rzeczy nie robię.

Wiersz powinien istnieć samodzielnie a nie w towarzystwie kolateralnych reportaży. Być może jest zły jakościowo,

macie prawo tak uznać. Ale ja też mam prawo pisać lepiej i gorzej. Nie odbierajcie mi prawa do niedoskonałości.

 

Odnośnie postaw wobec sytuacji przedstawionej w wierszu - cieszę się, że przynajmniej część z Was podziela moje stanowisko wobec wyrzucania bezdomnych, dziękuję wszystkim, którzy starali się zrozumieć i wytłumaczyć sobie zachowanie tej kobiety. Nie rozumiem zaś i nie podzielam stanowiska osób, które uznały, że w siłowym usunięciu bezdomnego z autobusu przy panującej na zewnątrz ujemnej temperaturze nie ma nic złego. Jakkolwiek zawsze staram się podchodzić do cudzych poglądów i postaw z szacunkiem i zrozumieniem - budzi to we mnie jakąś odrazę. Wybaczcie.

 

Na razie tyle z mojej strony.

Jeszcze raz Państwu dziękuję,

 

D.

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Widzę, że zdania są podzielone, a ja się trochę spóźniłam, ale nie szkodzi. Myślę, że jeszcze mogę Deo?

Więc ja się zapytowywuje, jakie mamy prawo, by gardzić drugim człowiekiem? 
Nieważne czy jest zarzygany, czy pijany, a może jest po prostu samotny i chory i nie ma znikąd pomocy? Życie pisze dla nas różne scenariusze, jutro ja/ty możemy tak wyglądać. Szkoda mi takich ludzi. Owszem niektórzy na własne życzenie wiodą taki, a nie inny tryb życia, ale są i tacy z których los okrutnie zadrwił.
Nie nam oceniać i nie nam pogardzać. Owa paniusia miała wybór... mogła sama wysiąść. To że są łaźnie i inne środki pomocy, to nie znaczy, że każdy z tych bezdomnych wyciągnie po nie rękę. Dlaczego? Bo walczą ze swoimi lękami, traumami, często boją się poniżenia, wstydu, wyszydzenia. Wszyscy zasługujemy na szacunek i godność i to bez wątpienia się zgadza, ale ciągle zapominamy że po tej "gorszej stronie" jest mocno pokiereszowany, słaby człowiek.
Zgadzam się że wielu bezdomnych, to typowa patologia. Agresorzy, sępiarze, bluźniercy, prowokatorzy itd i choćby nie wiem co człowiek chciał zrobić nie dadzą sobie pomóc. Ale nie można uogólniać i nie można wszystkich jednakowo oceniać.
To naprawdę bardzo trudny temat. Nikt w nikim nie siedzi i nie zna jego bolączek, a  
na to składa się mnóstwo czynników, przede wszystkim własnych przeżyć i doświadczeń.

Komunikacja jest dla ludzi, jak słusznie zauważył Light, ale kim jest ów "menel" ? 
Tu dwa słowa do Lighta. 
Lighcie szanuję Twoje zdanie, bo szanuję każdego człowieka. Lubię ludzi szczerych do bólu i dobrze czuję się w ich towarzystwie, bo wiem, że nie zostanę fałszywie zagłaskana, ani oszukana i jak napisałeś wszystko ma swoje granice, naiwność też, wiem. Ale jak mawiał Krzysztof Krauze Każdy człowiek może się przebudzić, żadne życie nie jest ostatecznie stracone a trudno mu będzie się obudzić jeśli nie podasz mu ręki.

Mawiał jeszcze że Nie ma złych ludzi, są tylko ludzie nieświadomi konsekwencji własnych czynów i to niekoniecznie odnosi się tylko do takiej grupy ludzi. Zatem nie bójmy się być empatyczni i pomocni. To nic nie kosztuje. Wszyscy jesteśmy ludźmi, a nic co ludzkie nie powinno nam być obce. Jakkolwiek to brzmi. Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Moim zdaniem poziom empatii jest ok, ale za mało rozsądku, ludzie w społeczeństwach żyjących komfortowo są czasami „empatyczni nierozumnie”, bo jaka to pomoc np. dając drobne alkoholikowi czy narkomanowi? Czy z powodu takich zachowań ilość ludzi żyjących na marginesie się nie zwiększa? Moim zdaniem tej "nierozumnej empatii" jest za dużo dlatego apeluje o rozsadek przede wszystkim, emocje to niedobry doradca. Pozdr.

Edytowane przez 8fun (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@8fun mozna pomoc w bardzo prosty sposób:

*Zwroty grzecznościowe: dzień dobry, przepraszam, itp ( dać im odczuć, że są widzialni).

* Suche ubrania rano w torbie zostawić, nie ma nic gorszego jak zacząć dzień w wilgoci.

* Jak zaoferujesz kawę, zapytaj czy słodzi, ile, itp.

* Pogadać o życiu.

* Spytać, czy chcą, żeby ich zgłosić do ośrodka pomocy, itp.

* koniecznie dopytać, czy nie potrzebują rzeczy do higieny osobistej.

* Kasa to droga na skróty, ale przyznaję się, że zdarza mi się rzucić...

* Pamiętać, że wiele z nich wpada w nałogi na ulicy, nie wszyscy to patologia.

* Patologia to my z gorszym startem w życiu, z dużym deficytem miłości.

* W każdym z tych ludzi jest ukryte dziecko, które mówi...mimo wszystko, chce żyć. 

* Niektórzy wybierają bezdomności, jako sposób na życie, ale to tak było głównie we Francji...w EU, to raczej mały odsetek.

* W okresie międzywojennym w Polsce był ogromny problem z mieszkaniami, dużo samobójstw z powodu bezdomności. Nie było tak wielu instytucji charytatywnych...

* Nie trzeba pomagać, to wybór...a tych dokonujemy sami.

* Pamiętajcie o tym, jak sami tam traficie, a nie takie cuda widziałam.

Pozdrawiam serdecznie 

Edytowane przez Gość (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

O, a gdzie pasażerka z Warszawy? Grzebałaś przy wierszu. Nie czytam komentarzy, bo może tam jest odpowiedź? Kilka razy zdarzyło mi się wsiąść do tramwaju, którym podróżowali bezdomni, prawdopodobnie, z całym swoim dobytkiem. Nie dało się wytrzymać tego zapachu. Czy powinno się ich wyrzucać z tramwaju? Wydaje mi się, że temat jest bardziej złożony niż tych kilka wersów. Z pewnością jest to temat do dyskusji. Dla mnie egzystowanie z cudzej łaski byłoby nie do zniesienia. Są tam różni ludzie i tacy, którzy zupełnie nie potrafią dać sobie rady w życiu, bo dotknął ich cały splot nieszczęść i są tacy, którzy idą po najlżejszej linii oporu. Miesiąc temu byłem w Krakowie i pod Galerią Krakowską podejrzałem jak jeden z żebrzących wyciągnął i liczył całą harmonię dziesięciozłotówek. Przy zejściu pod Rondo Daszyńskiego, od 7 lat widuję gościa, który prezentuje publiczności brązową łydkę z ogromną raną. Przez te siedem lat, to ta noga, gdyby to było prawdziwe odpadłaby mu z jedenaście razy. Na zejściu do Metra Centrum spotykam młodego bysiora, który siedzi na poręczy z kartonem opatrzonym napisem: "Na piwo". Ostatnio stopa życiowa mu się podniosła i zbierał "Na wódkę". Dlatego nie daję nic żebrzącym. Panicznie boję się żeby nie stać się ofiarą cwaniaka i naciągacza. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tak zgadza się, ale często bywa tak, że człowiek, by zaspokoić swoje potrzeby (chęć pomagania, czasami próżność, czy zwyczajnie by odhaczyć "pomogłem") nie dba o to, czy tak naprawdę pomaga i takie zachowanie miałem na myśli pisząca „empatyczni nierozumnie”

 

Edytowane przez 8fun (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jakby wsiadł kanar i go wyprosil to też byście protestowali? A może przyjęlibyscie mandat za niego?

Może jeszcze przyjmijmy takich na basen, do restauracji, własnych domów? 

 

Jak mam problem z podróżowaniem koło takiej osoby idę na koniec przedziału. Dużo osób tak robi i potem okazuje się, że w jednym wagonie jest jeden czlowiek, a w drugim cała reszta. I sorry ale to też nie jest sprawiedliwe aby 50 osób musiało zmieniać przedział aby jeden panicz mógł rozpierdolic się na trzech miejscach. 

 

Są organizacje które zajmują się takimi przypadkami. Nie przeszkadza mi pierwszy lepszy bezdomny, przeszkadza mi ekstremalnie zapuszczony bezdomny, co już samo w sobie świadczy o tym, że raczej ma wyjebane na wszystko. 

Edytowane przez light (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@8fun wiem, nie chciałam tu cwaniakowac. Coś mi podpowiada, że akurat Ty byś się odwrócił i pomógl.  Po Twoich komentarzach się domyślam.To się czuje. Thx

@light wiesz, masz w jednym dużo racji Light. Społeczeństwo nie musi brać odpowiedzialność za ludzi, którzy powinni być objęci opieką fachową. Twoja opinia otworzyła mi oczy, fanatycznie zamknięte. Oczywiście, tak być nie powinno, Ci ludzie muszą otrzymać pomoc od rządu: socjalne mieszkania, terapie rodzinne, odwykowe, itp. Faktycznie, zwróciłeś moje oczy na inny problem. Nie możemy brać zbiorowej odpowiedzialności za każdego. W sumie, to bardzo mi pomogłeś. Czasami taki głos wyrywa mnie do odpowiedzi i zastanawia....ta dyskusja była potrzebna...Ty byś też się odwrócił i zwrócił uwagę na problem....za dobrze znam Twoje wiersze

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Edytowane przez Gość (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@8fun doszlam do łysego Anthonego, jutro obejrzę do końca.... boże, oglądam takie scenki tak często. Nie mogę się z tym pogodzić...nigdy nie pogodzę. Tak,jak  łysy powiedział, on miał hard time w życiu...Z pozycji ciepłych kapci, miękkiej sofy, te tematy to tylko scenki z filmów. Jestem Ci ogromnie wdzięczna za ten film ( chociaż jutro go dokończę na spokojnie) już mandat jeden dostałam za telefon w zeszłym tygodniu

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Naprawdę serdecznie Cię pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Trzy wiewiórki na moim małym  parapecie :) Nie, wiewiórki same sobie dają radę, wszystko sobie znajdą, sikorskim troszkę trzeba pomóc, gdy zasypie. Co może ciekawe, wypatrywały mnie przez szybę, wieszały się na oknie, chyba tresowane, po prostu nie było wyjścia ;) Pozdrawiam serdecznie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

          Popatrz, sam zmienia na Sikorskiego, te telefony są nienormalne ;)
    • Rozdział dziesiąty       - Czcigodni a wielce urodzeni panowie senatorowie - rozpoczął obrady król Zygmunt III Waza - jak wiecie, sytuacja naszego wielonarodowego imperium jest wielce korzystną: politycznie, wewnętrznie i miltarnie. Jednak tym, czego nie wiecie jest to, że politycznie może stać się korzystną o wiele, wiele bardziej - po tych słowach władca przerwał, nie chcąc zostać zagłuszonym przez ewentualny aplauz. Jednak godność i stateczność zebranych - pominąwszy już królewski majestat - oraz waga tak obrad, jako i podejmowanych kwestii - nakazały im zachowanie spokoju.     - Co dokładnie wasza królewska mość ma na myśli? - zaindagował Jan Zamoyski, kanclerz wielki koronny. Czując się wszak niefortunnie, iż królewskie zamysły stanowią dlań tajemnicę, która to prawda, zwłaszcza w obecności tak wysoko postawionych person przykro go dotknęła - a z drugiej przywykł już do sekretności władcy, tym samym do ujawniania przezeń planów po dogłębnym ich przemyśleniu.     - Stan rzeczy tam - król Zygmunt, będąc w doskonałym nastroju, pozwolił sobie na swobodniejszy gest, wskazując przez wielkie okno rozległej komnaty warszawskiego zamku północny zachód - i stan rzeczy tam - jednakim gestem pokazał na wschód.    Pewnego stopnia niepokój zagościł na obliczach książąt senatorów województwa bałtyckiego oraz sprawujących władzę na terenach, sąsiadujących bezpośrednio z Carstwem Moskiewskim. Dobrze wiedzieli - gdyż jakże inaczej? - zarówno o szwedzkim pochodzeniu jego wysokości, jak i o tym, że silny korpus wojsk koronno-litewskich zażywał ostatnimi czasy gościny na stolicznym kremlu. Ale fakty te nie wyjaśniały wszystkiego. Więcej nawet - po prawdzie wyjaśniały niewiele.    - Otóż propozycja moja jest taka, aby zgodnie z tym, na co za naszą wymowną zachętą - tu władca oparł dłoń na rękojeści rapiera - zgodził się w Sztokholmie Riksdag i zgodnie z tym, na co, także pod naszymi dyplomatycznymi prośbami - tu król powtórzył gest - zgodzili się członkowie tamtejszej Dumy - żeby poprzez moją osobę imperium nasze weszło w unię ze Szwecją, co rzuci jeszcze więcej strachu na naszych sąsiadów tam - w tym momencie Zygmunt uczynił ruch dlonią ku zachodowi - zaś przez osobę królewicza Władysława połączymy się w jedno z owym prawosławnym krajem. Żeby nasi synowie, nasi wnukowie i postenaci wszystkich kolejnych generacyj byli bezpiecznymi po wsze czasy.    Milczenie, które zapadło, przerwał nie wielki kanclerz koronny, ale śmielszy od niego książę Jeremi Wiśniowiecki, wojewoda ruski. Śmielszy i żywszy umysłem, chociaż historia mu tego zapomniała.    - Suponuję - przemówił donośnym głosem - że wasza królewska mość wie coś, czego my nie wiemy. A któż to zacz, kto zdaje się, że zajrzał w przyszłość? Skąd bowiem inąd wieści o przyszłych niebezpieczeństwach owych?    - Ano od tego - król Zygmunt III Waza zebrał całą swoją odwagę, takiego bowiem zapowiedzenia nie było mu pisane ni przeznaczone dotąd wygłosić - w którego wszyscy tu, jako jeden, wierzymy.     Co rzekłszy, ukłonił się nisko Pojawiającemu Się. Swoim zwyczajem, kiedy i gdzie zechciał.     - Taaak - Jezus powiódł wszechprzenikliwym  spojrzeniem po oniemiałych senatorskich obliczach - pora wam na prawdziwe oświecenie...      Voorhout, 25. Listopada 2024 
    • @Stary_Kredens Ludzie nie mają wyboru? Może od razu się zabij. Nie komentuje reszty; bo to bzdury.
    • Dziękuję @iwonaroma @piąteprzezdziesiąte

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Domysły Monika Dziękuję za naprawdę przemiły komplement. :-)   Po pierwsze, jeśli Pani to nie przeszkadza, możemy spokojnie przejść na ty.   Po drugie, jeśli o wiersze chodzi, niewypały się zdarzały, owszem, bo to nie jest tak, że wszystkie utwory podobają się z definicji, czy są prawidłowo napisane, niemniej jednak, odkąd świadomie zacząłem uczyć się, jak pisać, staram się przestrzegać matematyki w tekście, by np. płynnie się go czytało.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...