Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dlatego lubisz jak pachnę

Magdalena

Przez Magdalena
w Zabawy

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Magdalena

Magdalena

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Nie leżę jak pachnę

Pachnę do wyjścia 

do zieleni i ludzi

 

Nie zabierasz mi zapachu 

nie kradniesz mi nowiny

Ja się udzielam w szybkim kroku 

kolorowej miękkawej łuny

 

wstydzę się smrodu strachu

jest spięty i czujny sam na siebie

i na mnie wprost napada

i mną się karmi jak plotka

 

Edytowane przez Magdalena
łuny (wyświetl historię edycji)
1

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Annna2
      Jesień która słucha szeptów

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Migrena   tu odpowiem fragm  Tuwima.   Mimozami jesień się zaczyna, Złotawa krucha i miła. To ty, to ty jesteś ta dziewczyna, Która do mnie na ulicę wychodziła.(...)  
    • Annna2
      Nieproszony gość

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Toyer  najlepiej wtedy, gdy pada deszcz, można w nich łzy schować, bo nie pasują, za duże są.
    • Migrena
      Jesień która słucha szeptów

      Przez Migrena · Opublikowano

      W parku milkną wróble jak zapomniane nuty, a drzewa stoją – jak starcy w złotych sutannach, co modlą się za świat, który był wczoraj. Liście spadają nie dlatego, że wiatr, ale że już nie mają komu świecić. Na cmentarzach płonie pamięć – jakby ziemia oddychała przez wosk. Światła zniczy unoszą się w powietrzu jak ciepłe myśli, których nikt już nie wypowiada. A między grobami czas stoi jak modlitwa, co nie wie, do kogo jeszcze ma szeptać. Ziemia słucha – jakby ktoś mówił przez korzenie, a każdy płomień to spojrzenie, które pamięta. Tam cisza ma smak smutku, a każdy krok jest jak dotyk przeszłości po kolanach. W ogrodach więdną róże, z wdziękiem, którego nie pojmie żadna młodość. Płatki znikają, jakby wstydziły się piękna, które przyszło za późno. Jesień – to nie pora roku, to stan duszy drzewa, które zrozumiało śmierć. To słońce, które uczy się gasnąć godnie, to powietrze, co pachnie listami, których nigdy nie wysłaliśmy. I gdy patrzę na te aleje – pełne złotych myśli spadających bez pośpiechu – czuję, że wszystko, co kochamy, musi najpierw zardzewieć w świetle, żeby błyszczeć w pamięci. A potem już tylko cisza, która nie jest końcem, lecz miejscem, gdzie zaczyna się wspomnienie.  
    • Annna2
      Front

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Berenika97  wojna to biznes, jakkolwiek brzmi to źle. Wojna to zbijanie kasy, to dobry biznes. Cierpią tylko niewinni, dzieci, ludzie. Gdyby wielcy tego świata chcieli- zakończyliby ją w 15 minut- ale nie chcą, bo dobra kasa jest. A co ich obchodzą zwykli ludzie- ich to nie dotyczy.
    • Toyer
      Nieproszony gość

      Przez Toyer · Opublikowano

      Łza spada zawsze nieproszona przychodzi jak zmierzch po cichu nie pyta niczego nie wyjaśnia zaprasza kolejne w niepokoju czysta więc duszy nie brudzi boli ale solą znieczula chce coś powiedzieć nic nie mówi smutkiem płynie jak rzeka dobrze poznana nie ma imienia przedstawia się żalem gdy za długo gości nie chcesz jej znać zebranie łez krzyczy płaczem Nadzieja kończy zebranie zamyka drzwi dla gości parę łez jeszcze wypłaczę z powodu straconej miłości

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...