Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

chleb spowszedniały

Koziorowska
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Koziorowska

Koziorowska

Opublikowano
Opublikowano

ostrzyżone na zero drzewa

krzyczą z bólu

zimowy wiatr kąsa

nagie kostki

 

wierzchołek góry lodowej

uwiązł w ciasnym gardle nieba

wyszkolone myśli

rzucają się do gardeł

 

nad szczytami kasztanowców

przetacza się

srebrny pieniądz księżyca

o gwiazdach nikt nie pamięta

wierzę w różę północy

 

ranię palce o tępe ostrze przedświtu

 

łzy ktoś grzecznie pozbierał

rozdał potrzebującym

skażone blizną

słodko-kwaśne wnętrze

wywęszyło świeżą

noc

 

Bóg sprzedaje krzyż

po niepokojąco atrakcyjnej cenie

 

zielone włosy palców

skradają się po ciasnej wyschniętej

skórze Raju zaostrzony język

zostawia pieczęć

 

wymyślam kolejny świat

towarzystwo dla samotnego padołu

nie wystarczają najlepsze

znoszone

buty

 

wywieszone języki

zerkają jakże ironicznie

2
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

@Koziorowska boże, jaką Ty musisz być 

delikatną i wrażliwą kobietą. Kolejny piękny wiersz. Gratulacje

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

kb.

kb.

Opublikowano
Opublikowano

@Koziorowska można by jeszcze powarsztatować

 

np. wers otwierający: "ostrzyżone na zero drzewa" 

nieco razi potoczność. wiec może: "ostrzyżone do zera drzewo",

ale to wymaga dalszych zmian w następnych wersach.

 

jest też kilka nieco na wyrost ożywień:

np: "drzewa - krzyczą", "myśli - rzucają się", "języki - zerkają"

 

oczywiście to tylko moje zdanie, pozdrawiam

 

 

1
Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
Opublikowano

Jestem za  - przemawia i to wyraźnie.

                                                                                                 Miłego ci życzę.

 

                                                                                           

Luule

Luule

Opublikowano
Opublikowano

Choć nie łatwo zrozumieć mi cały wiersz, to podobają mi się obrazy splecione ze słów. Już na wstępie te 'ostrzyżone do zera drzewa'. Smucić może, że trzeba wymyślać ten inny świat, alternatywny do tego osamotnionego. Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Annna2
      Pieczęć

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Simon Tracy  bo człowiek jest piękny. W nas jest wszystko- i wielkość i małość. Zdolni jesteśmy do najwznioślejszych czynów, i podłych
    • Simon Tracy
      Pieczęć

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      Jeśli myśl stała się słowem a ono zakiełkowało i przeistoczyło się w ciało, które pod wpływem złych duchów i omenów, zrodziło najgorszą z plag. Owoc grzechu - człowieka. Jego wszelkie upodlenia i niedoskonałości. Braki i ograniczenia. Zaściankowość i pychę. Nienawiść i podłość.   Alchemiczny wzorze,  czarnomagicznych rytuałów. Myślałeś, że Diabeł ukorzy się przed Tobą, strażnikiem bytów Miasta Umarłych i Ib. Namaści, Twoje skronie, laurem Edenu  i koroną z klejnotem boginii Isztar. Lecz tym razem pycha Cię zdradziła. Konałeś w szponach  zawezwanych olbrzymów. Złorzeczyłeś gdy wyrywano Ci członki i serce, na ołtarzu księżycowym. A ślepi bogowie, tańczyli wśród zamieci na szczycie góry. Ujrzałeś jedynie oczy tego, który pełza przez nieskończone korytarze eonów. Zasnąłeś w ramionach śmierci.   Obudziłeś się o 4:20 w swoim domu  w Nowej Anglii. Byłeś zlany potem i cały we krwi. Nie swojej.  Obok Ciebie spoczywało jej ciało w zwiewnej, letniej, nocnej koszuli barwy kremowobiałej. Teraz jednak szkarłat krwi,  zdobił jej piersi, brzuch i usta. Miecz z pieczęcią i imieniem strażnika do połowy klingi, spoczywał w jej sercu. Jej rozwarte szeroko, błękitne oczy, zwróciły się na Twoim obliczu. Trup przemówił,  głosem nieludzko zdeformowanym.     Idż luby drogą Królowej Potępionych, przekrocz w dniu przesilenia, północną bramę i oddaj cześć Tiamat. Zaprowadzi Cię ona do świątyni. Tam w odmętach starożytnych korytarzy odnajdziesz gniazdo Matki Tysiąca Młodych. Nakarm, koźlęta swą krwią i wyryj na piasku pieczęć tego, który wędruję na prastarym słońcu. Przeklnij, zaklęciem, duchy Pierwszych. Po siedmiokroć, wychwal imię Kutulu. I odbierz strażnikom pieczęci. Wtedy dopiero uciekaj w pełzający  w chaosie byt a flety i piszczałki zagłuszą Twe kroki i zmylą Ślepe Bóstwa ze szczytu śnieżnej góry. Tak oto przebudzi się święte miasto na dnie. Powrócą oni.   Ciało na powrót zamarło w sztywnym skurczu pośmiertnym. A ja w totalnym szoku i desperackim odruchu. Doczołgałem się po omacku do nóg, hebanowego biurka.  Ledwo wdrapałem się na oparcie krzesła i roztrzęsionymi rękoma otworzyłem księgę, oprawioną w za dobrze mi znaną skórę. Odnalazłem bez trudu stronę z zaklęciem pierwszej bramy. Usypałem szybko pieczęć z soli  wokół mojego krzesła. Już dużo spokojniej odłożyłem zawiniątko z solą na stół i sięgnąłem po mały, czarny sejf  stojący w rogu biurka. Wprowadziłem hasło  i wyciągnąłem z niego rewolwer. Spokojnie odwróciłem lufę w swoją stronę. Czułem podświadomie, że ona stoi nade mną i czeka na dogodny moment. Rzuciła się na mnie jak zwierzę i wbiła kłami w odsłonięta kołnierzem szyje. Wtedy rozległ się strzał. Szkarłat krwi, zabrudził stronnice, przeklętego dzieła, szalonego Araba. Lecz jedynie przez moment tkwiły na pergaminie nieruchomo. Pieczęć przyjęła i spiła całą ofiarę. Rytuał się dopełnił.    
    • Annna2
      W mieście M.

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Berenika97  wojna to tysiące ofiar, nie bezimiennych. Każda z nich to imię, nazwisko, dramat. Piękny
    • Annna2
      "Enola Gay"

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Berenika97  i historia może się powtórzyć @Berenika97 dziekuję @Simon Tracy, @Robert Witold Gorzkowski dziękuję
    • wierszyki
      Woda

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

          Gdzieś tam Cię poniosło, woda bywa, że niesie. Pzdr :)     Bardzo dziękuję za próbę interpretacji.  Pozdrawiam :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...