Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

@Gosława Emocje były również, ale to fakt, że i dużo obrazu. Najgorsze co widziałem, i czego rzeczywiście się przestraszyłem to był obraz rozkładu, pełzających robaków, pełzających po czymś, śluzowatym, oraz dziwne gady, monstra, szczury, pająki, ale najbardziej przeraziły mnie te robaki. Fuj, dosyć o tym.

@Gosława Ale co pocieszające, widziałem również rzeczy niesamowicie piękne, czystą zieleń, krystalicznie czystą wodę, piękne pejzaże, wszystkie planety na wyciągnięcie ręki, niesamowite rośliny. Także i takie rzeczy są w nas, nie tylko strach i paskudztwa, ten wąż, a w zasadzie smok, również był na swój sposób piękny, nie był brzydki, raczej taki mroczno psychodeliczny. Zamieniałem się w skałę, w ogromne rozgałęziające się drzewo, to były piękne wizje i odczucia. Brzydkie były te robale i te dziwne groteskowe gady, które przybliżały się do mnie.

Edytowane przez Krakelura (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

@Krakelura tak tu gęsto od komentarzy, że wystarczy jak powiem,że mi się po prostu bardzo podoba Twój wiersz. Czy można gdzieś obejrzeć Twoje obrazy? Ta wyobraźnia mnie kręci. Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • w galaktyce spiralnej        wirujesz myśli dostrzegam oczy jak gwiazdy            mgławica rozwiewa włosy wiatr słoneczny nie nachalnie         pieści twoje ciało w sukience z grawitacji           strunami zatrzymuje                czarna dziura czasoprzestrzeń zakrzywia     horyzont zdarzeń        nie wiem gdzie cię szukać w ciemnej materii kosmosu    punkt dostrzegam pulsuje     czasem zakrzywia   przestrzeń           wielki bum cię odradza      nagle znowu razem zjednoczeni   ponad szybkością     w supernowym błysku losu  roztańczymy cały kosmos               poza niemożliwości  uczuć zdarzeń        a ja szepcę kwantem światła     tyś jedyna osobliwość tyś wszechświatem            moich marzeń
    • @Wochen To porządkowanie bólu słowami jest odważne. Bo czasem, gdy wszystko się miesza i rozpada, właśnie takie krótkie nazwy uczuć potrafią pomóc nam stanąć na nogi.
    • @tie-break To bardzo piękny, mądry i cicho wzruszający wiersz. Czytając go, ma się wrażenie, jakbyśmy zaglądali komuś do chwili przed rozpoczęciem życia od nowa.
    • @Toyer Pięknie piszesz o nadziei — nie jako o cichym marzeniu, ale jako o czymś, co płonie i walczy. Ten czerwony kolor naprawdę tu działa — od razu czuć energię, zawziętość i siłę, która nie chce się poddać, nawet gdy już brakuje tchu.
    • @Berenika97  wiesz Berenika, Twoja ostatnia strofa to jak przecięcie, uderza. Mojego domu też już nie ma, choć przecież tam budynek jest. Ale domu nie ma. Modlę się, lubię odmawiać dziesiątek różańca, do Maryi Mateńki. Nie wiem, może to głupie, ale lubię. Piękny wiersz
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...