Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Messenger


Rekomendowane odpowiedzi

dzwoni

 

dzwonek w telefonie

rozproszenie - trzask

kamień w wodę

syreny straży pożarnych i karetek

wściekłe

machają ogonami po drogach

spacerują anioły

z słuchawkami w uszach

przebierając na youtube i facebook'u

zmieniają nam ulubiony utwór

na spotify - marsz weselny czy tam 

coś bardziej poważnego z klasyki

muzyka na full 

 

zakłóceniabdusiskxbsgatsyzlsu

setki powiadomień

dzwony

 

zestaw głośno-mówiący

włącza się z opóźnieniem

w kościołach na pogrzebach

jesteśmy najważniejsi

przygnieceni bukietami kwiatów

na pierwszych stronach gazet

chcieliśmy być

 

 

 

śmierć ma włączony GPS

bez problemu z zasięgiem

no to

What's up ?

 

 

 

 

 

Edytowane przez Tomasz_Biela (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Nothing, nothing  new :)

 

Dobry wiersz :)

 

Pytanko mam :

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

celowe, czy się omsknęło?

 

Poza tym - moje klimaty, moje tematy, czytało się bardzo dobrze.

Nie mam uwag.

Nie chcę robić analizy, bo tekst może na tym stracić.

 

Pozdrawiam,

 

D.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ostatnią zwrotkę zabieram do cytowania. Reszta też dobra, ale końcówka przypomina mi pewną historię miłosną, w której on odszedł a ona wrzuciła mu do trumny naładowaną komórkę, by mieć z nim kontakt. I miała. Kilka lat później zdecydowała się dołączyć. Pisałam o tym wiersze. Ale to już zupełnie inna historia. 

bb

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Omsknęło się :). Dzięki za czas. 

Pozdrawiam t.

Oj, nikt mnie jeszcze chyba nie cytował. Historia, którą przybliżasz, rodem z filmu. Dzięki za zatrzymanie. 

Pozdrawiam t.

Dzięki. Nie stosuję łaciny u siebie itp. Itd. 

Pozdrawiam t.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • 2 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • A wołanie tłumu, gdy trwogi miały swój ton, Ja-przezroczysta, próżna, jak papierowy tron, co wiatr niesie w dal. Miała, straciła, w płaczu nadziei obłed, Bluźni ciernie, róży płatki obłędne, krwią zraniona w duszy.   Urodziwa, lecząca woda, w jej lustrze odbicie czyste, Głosem spłoszyła, na wierzbie z głową wciąż wpatrzoną. Żywicą krwawi, lecz pnie się ku niebu, kwitnie w ciszy, Choć gwiazd nie dotknie, wciąż wyżej rośnie, ponad czas, ponad świat.   Korzenie nieszczęścia, płytkie, lecz silne jak kłącza tej wierzy, Wśród wierzby rozwiewają smutek, jak jej łzy, jak jej śpiew, na szkle rysa Wciąż się pnie, choć łamie ją wiatr, choć z serca wycieka żywica, Nie dotknie gwiazd, lecz w swym wzroście nie ustanie, płacząca ta wierzba.     A cry of the crowd, when dread took its tone, I-transparent, hollow, like a paper throne, Carried by winds to the faraway vale. She had it, she lost it, in hope’s wailing spell, Cursing the thorns, the rose’s bewitched veil, Bloodied in soul, in her anguish frail.   Graceful, healing water, her mirror’s clear gleam, Her voice once startled, on the willow’s dream. Bleeding with resin, yet climbing the skies, Blooming in silence, though stars she won’t prize, She reaches still higher, beyond worlds, beyond time.   Roots of misfortune, shallow yet strong, Entwined like the willow’s mournful song. Her sorrow’s dispersed, as her tears softly chime, A crack in the glass, a fracture in rhyme. Though broken by winds, her heart leaks resin, Yet the weeping willow will rise, ever driven.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W każdym razie, w wierszach ty To zawsze podmiot liryczny.pzdr  
    • Jestem taki opiekuńczy i zrozumieć wszystkich mogę cierpliwości mam tak wiele wskażę innym prostą drogę jestem miły i uczynny kocham dzieci i zwierzęta nie brak mi inteligencji kto mnie spotka zapamięta jestem piękny ponad miarę włosy lśnią na mojej głowie zęby białe jak perełki ciała piękna nie wypowiem i tak dziwię się tym ludziom każdy gardzi poniewiera że nie lubią mnie a przecież jestem skromny jak cholera  
    • Dlaczego serce moje Do Ciebie śpiewa Bez wzajemności   Dlaczego szarpie Twej bliskości brak Tak długi już czas   Dlaczego lustrzanie Nie dzieje się nic Na drugim końcu nici   Dlaczego kielich miłości Solą łez smakuje Tęsknoty niespełnionej   Dlaczego nadzieja  Umrzeć nie chce W obliczu codzienności   Co tak naprawdę  Przędzie między nami los Pod osłoną rzeczywistości
    • @Kamil Polowczyk, moja krytyka wiersza "Do Narodu" za zbyt egzaltowany styl wynika z tego, że jest to najwyraźniej odezwa. W wypadku twojego wiersza "Walka", który, na moje oko, mówi o twoich przeżyciach duchowych, mój stosunek do egzaltowanego stylu jest już inny.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...