Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Nelly Anoreksja Nervosa


Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

moja piękna Nelly

 

wyzbywać się będziesz
rozpusty podniebienia
pod groźbą powieszenia
twej brzydoty

w mej galerii

kobiet marnych

 

kiedy reszta świata

w krainie obojętności

strzeż mej nagości
do białego rana
obdarze cię hojnie 
szkieletem twych czasów

 

będziesz słyszeć głosy
nie każdemu cuda dane
piękne kości malowane
przezroczysta damo
ukryj się od

zazdrości świata

 

wybrałem cię z wielu 
usłyszałem w dźwięku

delikatności mój pęku

harfy muskanej

drobną ręką
przezroczystą duszą

 

moja wierna Nelly

to ja twój strażnik niedoli

równowagi podpora

kroku,kiedy boli

 

Edytowane przez Gość (wyświetl historię edycji)
Opublikowano (edytowane)

Przedostatnia zwrotka położyła ów wiersz kompletnie na łopatki.Będę to powtarzał, aż do znudzenia.Wplatanie nowoczesności w każdy utwór ocierający się o mistycyzm, przemijanie, niedolę, udrękę zabije go natychmiast.Korci mnie, żeby sparafrazować słowa Leszka Millera-Prawdziwy wiersz poznaje się nie po tym, jak się zaczyna, ale jak się kończy:)Pozdrawiam.

Edytowane przez Ast Voldur (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Pięknie Pani pisze.Aż się wzruszyłem:)Romantyzm, turpizm, symbolizm, egzystencjalizm i nihilizm-pięć nurtów w poezji, które kocham najbardziej a więc i Panią pewnie mi przyjdzie pokochać:)A oto moja korekta przedostatniej zwrotki:

 

to ja twój strażnik niedoli

równowagi podpora

twojego kroku,kiedy boli[...]

 

Pozdrawiam-moja zdolna Elizabeth:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Arsis ładne starocie:)
    • @KOBIETA   dziękuję Dominiko :)   serdeczności :)    
    • @Migrena  Wiersz jest przemyślany, głęboki i dopracowany w kazdym calu.  Czlowiek pokazany jako istota z pozoru słaba i ułomna, a jednak wywyższona przez Stwórcę na wszystkie sposoby. Człowiek - istota zdezorientowana, bo zraniona miłością odwieczną/ idealną - bożą, której jeszcze w tym życiu doścignąć nie jest w stanie lecz w głębi Ją czuje, Jej szuka i Jej pragnie. Fragment o wolności- wspaniały. Czysta prawda ubrana w poezję- porusza każdą emocję. Gratuluję !      * jesli ten tekst nie porusza w kimś emocji, śmiem twierdzić,  że ten ktoś powinien poszukać zakalca w samym sobie.   Pozdro.  
    • @Tectosmith tak właśnie chciałam wyrazić tę trudność życia z podszeptami serca a z drugiej strony z nakazami rozsądku. Walka jednego z drugim może wyczerpać i bynajmniej nie jest to banalna sprawa. Starałam się w tym wierszu także nie być banalna. Nie wiem czy mi się udało, ale próbowałam:)  Dziękuję serdecznie i pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @beta_b   zaintrygowała mnie Twoja odwaga, by pod wierszem metafizycznym prowadzić rozważania kulinarne o… drożdżówkach. to dość osobliwy kontrapunkt, ale rozumiem : każdy czyta tyle, ile sam w tekście potrafi zobaczyć.   nie wymagam więc więcej, niż Twoja percepcja jest w stanie unieść.   jeśli kiedyś zechcesz wejść poziom wyżej  z przyjemnością wyjaśnię sensy, które umknęły. na razie jednak gratuluję konsekwencji. niewielu potrafi tak pewnie dreptać po powierzchni, mając ocean tuż pod stopami.     @huzarc   dzięki wielkie.   komentarz tradycyjnie głęboki.        
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...