Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Do mnie przemawia - jest relacja, są emocje, a jednocześnie nie ma generalizacji, każdy sam sobie dopowiada pointę. Taką, jaką chce.

 

Pozdrawiam.

 

PS. Wizualnie trochę za dużo znaków, powiedziałbym, "przestań owych" - ale nic mi do tego, co kto gdzie umieszcza.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Hmm, ja jednak się nie zgadzam, to jest krytyka środowisk LGBT, bo sama zobacz, autor, czy też peel, uważa, że tęczowi mają zły, ponieważ niefrasobliwy stosunek do życia, ponieważ chcą wyjść na ulicę, tańczyć, bawić się i czuć swobodnie, tak jakby nie dostrzegali powagi sytuacji, upostaciowionej przez wrogo nastawiony i agresywny tłum rzucający w nich i w policję jajkami. Tłum występuje tu w roli obrońcy życia i jego powagi, próbuje przywrócić sytuację, w której nikt o odmiennej orientacji ani odmiennych poglądach na kwestie sypialniane nie będzie mógł wyjść na ulicę i cieszyć się życiem, ponieważ nie jest to właściwa wobec niego postawa. Peel, bądź autor sugeruje, że taniec, zabawa, uśmiech i czucie się swobodnie na ulicy, nie są właściwe, być może nawet są groźne, a na pewno niecodzienne, natomiast właściwa jest powaga, ba, może nawet smutek i przygnębienie ciężarem egzystencjalnym? poczuciem obowiązku? Wobec kogo? wobec czego? Zdecydowanie wydaje mi się, że autor stoi po stronie tłumu próbującego powstrzymać marsz, rzucającego jajkami i wymachującego pięściami, utożsamiając go tym samy z normalnością, powagą i poczuciem bezpieczeństwa, nie sądzisz? A przynajmniej ja odczytuję wiersz w ten sposób.

Opublikowano

@Krakelura "Muszę przemyśleć jeszcze raz" - to Pańskie wyrażenie jest przecudowne! Tak rzadko spotykane w dzisiejszym świecie! Wielki szacunek dla Pana. Pozdrawiam.

@Krakelura "Zdecydowanie wydaje mi się..." - i słusznie, idealne wyczucie intencji autora (jest nim piszący te słowa) komentowanego tutaj wiersza. Podziwiam Pańską przenikliwość! Gratuluje i raz jeszcze pozdrawiam.

@Alicja Kruczewska A jeśli powiem Pani, że jestem ojcem (tzn. spłodziłem, - sorry za wyrażenie) dwóch synów i dwu córek bliźniaczek, to dalej będzie się Pani upierać przy swojej "diagnozie"? Abstrahując od dyskusji, upór Kobiet jest ciekawą, psychologicznie rzecz  biorąc, cechą, ale, z życiowego punktu widzenia, chyba raczej nie. Pozdrawiam raz jeszcze.

Opublikowano

Każdy ma prawo do swego punktu widzenia. Pobieżnie przeglądając powyższe komentarze uderzyło mnie, że "środowiska LGBT", jakimś prawem nie mogą(!) podlegać krytyce(?). Interesujące.

Myślę, że interpunkcję można śmiało usunąć, ale nie będę się upierał.

Pozdrawiam :)

Opublikowano

@Alicja Kruczewska Ja nie powiedziałem, że "nie może być gejem", ale dałem do zrozumienia, że bycie ojcem czwórki dzieci, w tym bliźniaczek, to wyczyn nie byle jaki, a sam fakt chwalenia się takim dokonaniem, w kontekście dywagacji n/t LGBT, powinien - przynajmniej ja tak to czuję - być odebranym, jako wyraźne preferowanie tradycyjnego stylu życia, czyli kobieta + mężczyzna + ich dzieci.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A dlaczego do mnie to pytanie? :)))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))

Przede wszystkim jest ono źle sformułowane, moim zdaniem.

Gdybym miał jednak na nie odpowiedzieć, odpowiedział bym z pewnym zdziwieniem: Nie wiem. A dlaczego?

Opublikowano

Tęcza jest zjawiskiem fizycznym a środowisko lgbt niczym nowym ba jest stare jak świat. Już w starożytności osoby tych orientacji były królami, cesarzami i wodzami itp itd. Nie będę wymieniał ot np ta królowa Egiptu która objęła stery lata przed Ramzesem Il.To nic nowego i zwyczaje były podobne tylko nie maszerowali. 

Niech sobie maszerują to przypomina ruch hipisów z lat 70-tych gdy jeszcze trwała wojna w Wietnamie.

Bardziej niepokoi zjawisko kopania ludzi przez łyse pały które drą mordy o jakichś wartościach chrześcijańskich a taki łysy kibol ma owe wartości centralnie w... 

Niby 21 w centrum Europy a zachowania wprost ze średniowiecza. 

pozdr

Opublikowano

@Alicja Kruczewska Dziękuję Ci za wartościową wymianę myśli. Pozdrawiam serdecznie.

@Saint Germaine @Alicja Kruczewska Dziękuję Ci za wartościową wymianę myśli. Pozdrawiam serdecznie.

Do @Saint Germaine: Tak, "nie maszerowali", ponieważ wówczas nie było mediów i nie mogli się skrzyknąć, dzisiaj wystarczy kilka minut, aby zgromadzić "tłum", "każdy tłum". Mnie nie obchodzi kto, z kim, jak żyje?, ale jeśli ktoś naśmiewa się z mojej wiary (jak ona nie byłaby), to mam do tego kogoś pretensję, moim zdaniem - uzasadnioną. Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Buch!    Rach!   Ciach!   Maszyna  Czy strach?   I życie ukryte  Za zasłoną świadomości    Bo czas nie ma  Dla nikogo litości    Gdy pędzi za nieznanym 
    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...