Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Powrót


Rekomendowane odpowiedzi

Słońce łagodnie spoziera na nasze twarze

Okala nas cień młodych drzew

Powracając zgubiliśmy sens istnienia

Jak żyć kiedy życia nie ma 

W naszych sercach i spojrzeniach

 

Mimo iż idziemy łagodną drogą

To w oddali widać cmentarzyska

Kraczą kruki wyją wilki

 

I my w naszych wnętrzach umieramy

 

Pośród łagodnych promieni Słońca

I krajobrazów

Jakże znanych

Edytowane przez Bartosz (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Bartosz  -  witaj -  podoba mi się - ma ząb - tak trzymaj.

Te kruki i wilki dodały smaczku...małej grozy.

                                                                                                               Pozd.

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...