Szczęśliwy w III Rzeszy (uwaga, spoiler)

[Marek.zak1]

 

Czterosilnikowy Lancaster stał na pasie startowym wojskowego lotniska

w Aachen. Cywilny samochód podjechał do stojącego samolotu. Gdy Marek

wszedł po schodkach, zobaczył, że wszystkie miejsca, oprócz jednego były

już zajęte. Obok jedynego wolnego fotela siedziała Claudia z dzieckiem na

ręku. Marek spojrzał na nią. Na jej twarzy nie widać było już śladów ciąży.

W granatowym kostiumie i białej bluzce, wyglądała zachwycająco. Uśmiechnęła

się do niego. Podszedł do niej i pocałował w policzek. Usiadł w fotelu

obok i zapiął pasy.

- Jedziesz ze mną? Dziękuję ci!

- Obiecałam ci, że jeśli wyjedziesz, będę z tobą. Nie pamiętasz?

- Tak. To było wszystko tak szybko. Zmusili mnie do wyjazdu.

- Dobrze, że jedziemy. Tutaj wszystko by przypominało wojnę i te straszne

czasy. Poza tym... zresztą nic.

- Na początku nie będzie lekko.

- Poradziłeś sobie w Trzeciej Rzeszy, poradzisz sobie w Ameryce! Wierzę

w ciebie! Wierzę, że już mnie nigdy więcej nie zdradzisz!

- Nie zdradzę cię! - Marek usłyszał swój zmieniony głos. Nie wiedział,

dlaczego Claudia powiedziała "już więcej''? Może ktoś powiedział jej rodzicom

o Karen a oni zadzwonili do córki?

- Von Boltke przyjechał do Arnsberg i pokazał mi zdjęcia. Twoje i Karen.

Myślał, że jak je zobaczę, powiem coś na ciebie i będą mogli cię oskarżyć o

zdradę, ale zemdlałam i zaczęłam rodzić.

Claudia patrzyła na niego swoimi szarymi, smutnymi oczami. Do końca

chcieli mnie załatwić, pomyślał.

- Długo myślałam, czy mam z tobą jechać.

- Wybaczysz mi?

- A ty Niemcom?

Objął ją ramieniem. Chciał coś powiedzieć, może to, że ją kocha, ale

silniki zawyły pełną mocą i nie można było usłyszeć nawet własnych słów.

Claudia patrzyła na Marka badawczo, jak gdyby chciała się upewnić, czy

podjęła dobrą decyzję, jadąc z nim tak daleko. Uśmiechnął się… Wojna się

kończyła. Miał przy sobie świetną dziewczynę, która była jego żoną, dziecko

i znane na całym świecie nazwisko. Wszystko to osiągnął podczas wojny,

która zniszczyła pół Europy i spowodowała cierpienie milionów ludzi.

Teraz jechał do Ameryki, gdzie czekała na niego ciekawa praca i doskonałe

warunki materialne. Przypomniał sobie swój pierwszy dzień w Leverkusen,

w maleńkim pokoju, do którego zaprowadził go agent gestapo. Pomyślał,

że w tym strasznym czasie wojny miał nieprawdopodobne szczęście.

Nie wiedział, czemu to zawdzięczał. Może była to nagroda za to, że dzięki

jego pracy uratowało się tylu rannych i chorych, a może był to zwykły przypadek.

Samolot oderwał się od ziemi i zaczął nabierać wysokości. W dole dostrzegł

fabrykę Bayera, w której spędził ostatnie lata. Z kominów pracujących

instalacji wydobywały się szare dymy. Po chwili zobaczył zburzoną

Kolonię wraz z górującą nad miastem katedrą. Samolot wbił się w białą

chmurę i już niczego nie było widać.

 

Książka jest do kupienia wyłącznie na allegro itp. Wydawnictwa już nie ma. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane 7 Września 2019 przez Marek.zak1 (wyświetl historię edycji)

[Justyna Adamczewska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Symbol. Specyficzny tekst. 

 

To również. 

 

I to. 

 

1. Poddanie się - kolor biały

2. Milczenie - brak określenia swojego stanowiska w ważnej sprawie

3. Ucieczka - zajęcie się sobą, zmiana "statusu", trochę jak "uaktualnienie" statusu, np. na fb

 

Pozdrawiam. 

Teks pełen przenośni. J. 

[Marek.zak1]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

---------------------------------

Dzięki za wizytę i spostrzeżenia, o których nawet nie pomyślałem:). Tak, dokładnie tak, a ja sam w nim odnajduję ciągle coś nowego, z czego pisząc  nawet nie zdawałem sobie sprawy.  Jeszcze taka wymiana zdań: - Wybaczysz mi? - A ty Niemcom?, czyli, czy łotrostwa narodu usprawiedliwiają łotrostwo, wyrządzone pojedyńczej, tutaj kochającej osobie i tak dalej i dalej..:) . Pozdrawiam. M. 

Edytowane 7 Września 2019 przez Marek.zak1 (wyświetl historię edycji)

[Justyna Adamczewska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

Odpowiem słowami Herberta Georga Wellsa:

 

Chwilami w czasie wielkiej wojny, gdy świat męczył się i konał, zdawało się, że zstępuje na Ziemię Utopia. Czarne chmury i dymy tych ciemnych dni przeszywały błyski dziwnych nadziei, wieszczących odrodzenie świata, Niestety! Nacjonaliści, finansiści, (...) obrócili wniwecz te piękne ułudy. Pokładali ufność w starych truciznach, zarazach i słabej odporności cywilizowanych umysłów. Policzyli swoją broń, zastawili zasadzki i kazali swym kobietom szyć flagi niezgody...
Zabili nadzieję na pewien okres czasu, ale nie na zawsze, gdyż nadzieja, odkupicielka ludzkości, wieczyście zmartwychwstaje.