Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@Marek.zak1  dzięki dzięki :) czarowanie miłowanie... smakowanie :)

Lody wyglądają (i pewnie smakują) niebiańsko :)

@Justyna Adamczewska  Justyś, ze wzajemnością! :)

dzięki za serce

@Pi_  :D , miłość ma coś z prania :D, to pewne! :)

Co do śnieżynek, fakt, ale ulotność wzmaga piękno (ponoć).

dzięki za serce

@Waldemar_Talar_Talar  dzięki Waldku za serduszko, też słoneczka (na jutro!) a dziś spokojnej nocki

@TakitamWpis  mam nadzieję, że pozytywne ;)

@Annie_M  dzięki Aniu za serce; to twoje moje to tak raczej tylko dla rytmu, bo przecież wiadomo; również pozdrawiam

podziękowania dla Jacka :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... już czytałam odp. dla Ani... Ciut przy dużo mi, słowa "rytuał", aż pięć razy... wiem, chęć podkreślenia, że 'to-to'.

.. no i za dużo enterów, sorry... a że pocałunek stał się przyczynkiem do nowego (życiowego) wzoru, cóż...

musiał być baaardzo znaczący.

Pozdrawiam.

Opublikowano

@Nata_Kruk

jakieś wątpliwości wyczuwam w twojej wypowiedzi, że pocałunek może być ważny, znaczący, że może być naczyniem dla ładunku emocjonalnego w którym dochodzi do niezwykłego połączenia.

 

Ja twoich wątpliwości nie rozwieję, raczej.

pozdrawiam jaś.nie pan 

=)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

Z tymi enterami - masz rację, może trochę ścieśnię. Ilość powtórzeń wg mnie jest akurat ;) Ten pocałunek był nie tylko znaczący, ale także złączający - inaczej nie mógłby powstać nowy wzór! (byłyby nadal dwa osobne wzory :))

zdrówka

Próbowałam ścieśnić, ale mi miejsca na oddech zabrakło ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Imię bez głosu. Ciało bez granic. Krucha — jak snów porcelana, w mroku zrodzona, z gwiazd, popiołu i tchnienia. W niej śpią korzenie światła, płyną soki życia, jak krwiobieg rzek. W jej oczach odbija się milczenie planet. Gdy ją dotykasz — otwiera w tobie czas, gdy obejmujesz — zasiewa ciemność. Jest kołyską bez dzieciństwa, która nie umiera. Dla ciebie - powrotem w gwiezdny pył. .
    • @Alicja_Wysocka Piękny, delikatny wiersz! Naleweczki - dzika róża i orzech włoski - jako małe radości, które można sobie stworzyć nawet w trudnych chwilach. Ta metafora "zamknięcia się w słoiku" jest bardzo trafna i wzruszająca. Lubię też, jak subtelnie pokazujesz, że nawet w tej piwnicy, w tej samotności, pozostaje miejsce na nadzieję - zapach róży i światło przez okienko. Jest w tym coś bardzo prawdziwego o tym, jak radzimy sobie z trudnymi emocjami.  
    • @Wochen Napisałeś smutną fraszkę - kontrast między światem kultury wysokiej a brutalnością codzienności. Mimo obfitości pięknych słów w literaturze, w realnym życiu dominuje przemoc i wulgarność. Pozdrawiam.   
    • @Marek.zak1 - Cóż, uczniu, jeśli czytelnik zrozumie utwór źle, znaczy to, że autor napisał go zbyt dobrze! Bo prawdziwe arcydzieło to takie, które każdy rozumie inaczej, a wszyscy mają rację.   Pozdrawiam. :)))  
    • @Annna2Fajna fraszka!    A na brzegu siadła żaba, co z opinią nie czekała. Kumka sobie - lecz nie cicho: "Ależ z traszki wielkie licho! Wiersze pisze? Toż to sztuka!" "Droga traszko, nie bądź wredną laską! Lepiej ze mną kumkaj w stawie, zamiast myśleć wciąż o sławie. Bo od wierszy i uniesień, lepszy jest - komarowy  wrzesień!"
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...