Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Czy szukać musimy na końcu świata

Tej małej iskierki, chwili zatarcia

I świata sensu wśród jego rozdarcia?

 

 

Czy w chwilach spędzonych ze sobą nawzajem

Czy w czasie samotnym co wrogo się dłuży

Czy na obczyźnie czy tuż obok siebie

Czy w wielkiej świątyni czy w małym pokoju

 

 

Czy szukać musimy wciąż podróżując

I z miejsca na miejsce przenosząc bagaże

Czy stojąc w kolejce do siebie plecami

Szukamy tego wędrując myślami

 

 

Czy w śnie co bezczelnie w nasz umysł się wkrada

Czy w czasie nauki i gdy pracujemy

Czy podczas śniadań i podczas kolacji

I podczas małej w Sylwestra libacji.

 

 

Czy wiesz czego szukasz i jaki sens świata

Przedstawia ta mała iskierka naszego?

Czy trzeba tak szukać po prawdzie niczego

By tylko emocją swój umysł napawać?

 

 

Czy stale tak będzie w gonitwie naszej

Czy wreszcie dopniemy celu swojego

Czy będzie lepiej, czy siebie zmienimy

Czy sami umrzemy w marazmie bez siły?

Edytowane przez Vivix (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Witam -  podoba mi się  fragmentami - jest w nim wiele

ale i mało zarazem -  ale to tylko ja więc się nie przejmuj.

Pisz dalej - skoro to cię bawi.

                                                                                                                       Pozd.

Opublikowano

@Waldemar_Talar_Talar  Dzięki za odwiedziny i przemyślenia. Ciągle jeszcze szukam swojego stylu pisania, ale musze przyznac, że pisanie wierszy stało się już trochę elementem mojego dnia codziennego. Nie ma chyba doby w której nie stworzyłbym czegoś nowego. Wiadomo wiersze w hurtowej ilości mogą przybrać formę kanciastych gniotków, ale przez takie układanie i zabawę treścią uczę się nowych rzeczy!
Pozdrawiam serdecznie! :-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...