Pory roku

[Lottie]

Jak to jest, że gdy oko  żółtym kwiecień pola się raduje 

Wiosenną zielenią i zapachem 

Nam tak tęskno do długich nocy ponurych i czerwieni drzew 

Jesienią świat tak różnorodny jest 

Jak to jest, że gdy słońcem i złotem pól cieszyć się nam dane 

Letnim śpiewem i błękitem nieba

Nam tak tęskno do niewinnej bieli i czarnych koron drzew 

Zimą tak pięknie dla burzliwych dusz

Jak to jest, że raz nam tęskno do kruków, a raz do bocianów 

Raz do liści, a raz do  pól kwiatów

Jak to jest, że raz nam tęskno do nocy, a raz do blasku dnia

Raz do wschodu, a raz do zachodu 

Jak to jest, że raz w przeszłość, a raz w przyszłość dziką wyglądamy 

No jak to jest, ktoś może wie?

[WarszawiAnka]

Interesujący i refleksyjny wiersz, jednak nad puentą bym jeszcze popracowała.

 

Pozdrawiam

 

P.S. Osobiście do zimowej bieli i czerni wcale nie tęsknię. 

Najlepiej jest tak, jak teraz. :)

[Alicja_Wysocka]

To chyba proste, nikt nie lubi nudy :)