Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Chórzysta


Rekomendowane odpowiedzi

 

Jestem chórzystą. Zawsze w tle,

Nie śpiewam wcale tak źle.

Dokoła mnie tacy jak ja

Śpiewają, a orkiestra gra.

 

Tu chórzyści żyją skromnie,

Wszyscy są podobni do mnie.

Mamy przeciętne kobiety,

Nie dla nas luksusy, bankiety.

 

Mieliśmy niegdyś marzenia,

Wszyscy chcieliśmy wyjść z cienia,

I śpiewać partie solowe,

Koncertowe, operowe.

 

Zabrakło nam czegoś tego,

Pewnie talentu większego,

Zresztą, wszyscy, między nami,

Nie mogą zostać gwiazdami.

 

Z innymi stoję na scenie,

Czuję życiem zniechęcenie.

Dokoła mnie tacy jak ja

Przeciętni, a orkiestra gra.

 

 

 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Iluż to ludzi pracuje na tych, którzy się wybili! Ale, żeby się wybić, to trzeba spoza nich wyskoczyć. Bo tylko wtedy można się wznieść ponad ludzi, gdy inni się nie uniosą. Treściowo fajne, można jeszcze popracować nad formą i zastosować zgrabniejsze rymy. Ale jestem ogólnie za. 

Pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzięki. Znam temat z autopsji, mo miałem epizod wokalny - studiowałem na politechnice i na wydziale wokalnym szkoły muzycznej. Ale oczywiście to nie jest tylko o chórzystach, tylko o tych nielicznych, którzy sie wybijają i reszcie, która chciała, ale nie wyszło. W sztuce jest trudniej, bo wybija się może 5%, a takim inżynierem można być średnim i jakoś sobie radzić.  Pozdrawiam. Marek

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Nata_Kruk   Jeśli chodzi o mój aforyzm, to: odpowiedzialność za Rozbiory Polski ponoszą już nieistniejące Prusy, dokładnie: Zakon Szpitala Najświętszej Marii Panny Domu Niemieckiego w Jerozolimie, potocznie: Krzyżacy i wychodzi jak zwykle - Watykan, nieprawdą jest to, iż to sami Polacy są winni upadku Pierwszej Rzeczypospolitej Polskiej, otóż to: każde mocarstwo ma własny - Złoty Wiek - potem: następuje powolny upadek, jak już wspominałem: rozbiory powstały w pruskim łbie - we łbie niemieckiej dziwki - carycy Katarzyny II Wielkiej - car Piotr I Wielki był rosyjskim Słowianinem i nie marzył o rozbiorach Pierwszej Rzeczypospolitej Polskiej - wolał po prostu protektorat nad coraz słabszą Polską...   Łukasz Jasiński 
    • szukał miejsca w którym czas płynnie wolniej gdzie cisza nie nudzi wiatr tylko ciepły   miejsca w jakim dni nie gubi kalendarz gdzie nie dostaje się  marnych emerytur   a Bóg z ludźmi  rozmawia nie przez kogoś - osobiście  pomaga zrozumieć coś czego nie rozumiemy   szukał lecz nie znalazł bo nad ranem  ze snu obudziła go rzeczywistość udekorowana czasem  
    • @Rafael Marius za to ceny niższe, ja się zaopatruję, kwiaty wieczorem pół ceny. Korzystam też z Sama czy lokalnego sklepu, towar z krótkim terminem, eko, ale bardzo, bardzo drogo. :) w lidlu wieczorem na aplikacje, pół taniej zawsze i każdy towar mi się minusuje:)
    • co widzę nie wiem powiedz mi zawsze masz rację chociaż nie mówisz od siebie   słowa płyną szybciej niż rzeka kiedy zanurzam się w myślach   brzeg jest tak blisko chcę na nim odpocząć nie mogę zatem płynąć z prądem   co  widzę nie wiem już nie chce słuchać tak niepewnie jest rysować we mgle własne ślady   co widzę nie wiem trudno pozbierać wszystkie ziarnka piasku skrzyżować spojrzenie   pytasz co widzę nie wiem zasłaniasz mi nie chcę stać w cieniu                          
    • Rebeka to amerykańskie dziewczę:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...