Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

coś się stało
wygląda jak żywcem wyjęta
z nieba przetapia słowa
na ciepło jest nieczytelna
prawie tak bardzo jak
niewiadoma bez równania
do średniej

widzisz
ciągle nie mam czasu

macierzyństwo rozciąga jej wargi

Opublikowano

Hm. Dla mnie ten tytuł właściwie jest częścią wiersza. jakby wprowadzeniem, ustanowieniem tła do niego. Dlatego może możnaby go wcielić jako początek, a pomyśleć nad innym?
Podobają mi się te rozlegające rozległe tarasy szumnie potężne.
Tajemnica macierzyństwa nieporównywalna z niczym.
Pięknie.
Pozdr.
Ja.

Opublikowano

Dla mnie wiersz o niczym... napisany pokrętnymi zlepkami:

"wygląda jak żywcem wyjęta z nieba" - jak wygląda żywcem wyjęta z nieba?

"przetapia słowa na ciepło" - jak przetapia, to chyba jasne że na ciepło, po co to pisać? no bo chyba nie chodziło o "nieba przetapia słowa" - bo to już całkiem wydziwione

"nieczytelna prawie tak bardzo jak niewiadoma" - dlaczego niewiadoma miałaby być nieczytelna? może nierozwiązywalna, ale dlaczego nabazgrana?

"widzisz" - trywialne i ograne


Pozdrawiam
i radzę zastanowić się nad wierszem

Opublikowano

pierwszy wers mnie rozbawił bo przypomniał mi się posenka która tak się zaczyna!!
"wygląda jak żywcem wyjęta" - co??kto?wyjęty??
zgadzam się a jak ma przetapiać jak nie na ciepło
"niewiadoma bez równania
do średniej" a to jest niewiadome tak jak napisalaś!!
Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Cóż, kwestia wyobraźni. Jedni ją mają , inni nie. A wniebowziętą też trudno sobie wyobrazić?


Można przerabiać szare na złote, można przetapiać monety na sztaby, a tu się przetapia słowa na ciepło. Po prostu przemiana słów na uczucia. Czy to naprawdę tak trudno zrozumieć?

Tam jest niewiadoma bez równania. "Nieczytelna" - znaczy tu nieodgadniona.

To jest cytat - stąd kursywa. I właśnie ma być ograny jak ograne jest płasko widziane macierzyństwo.

Pozdrawiam i radzę zastanawiać się nad komentowaniem wierszy, których się nie rozumie.
Ja.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



nawet nie sam tytuł, ale ostatnia strofa i tytuł, intryguje. nie wiem, to nie jest pierwsze macierzyństwo[?]... a może jedyne, tylko jej uczucia nie "pomieszczą się na standartowym balkonie". ona, żyje tylko macierzyństwem !
fakt faktem, że słowa, przetapia na ciepło sama autorka
:-)
Opublikowano

Cholera, znowu mnie wyprzedzono :) Miałem sam nadzieję wiersza pobronić :)

"Słowa przetapiać na ciepło" - dla mnie absolutnie najlepszy wersplusprzerzutnia :) "Rozciąganie warg" też jest niebanalne, niebanalny jest też tytuł, którego, nie wyróżniając się z tłumu, solidarnie z panem Zawadowskim nie rozumiem. :) Co nie zmienia faktu, że wiersz do mnei trafia. A do mnie rzadko trafia coś białego.

Pozdrawiam, Antek

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Koncert skrzypcowy Roberta Schumanna w tle słychać. Odkryty Josepha Joachima, w D' Aranyi przechowywany, światu nieznany Sonata niewprawną ręką dziewczyny grana, temu chłopcu co walczył w Gallipoli i nad Sommą. Jakby przewidziała spalenie Reichstagu, Realpolitik w iście heglowskim stylu wcześniejszy też. Wielki Rzym, La belle époque, gdzie jest? Ikar co wyżej i wyżej ku Słońcu spadł, za dużo chciał. Coś tu jest, ta muzyka nigdy niczyja, nuci ją wiatr Znów umawia się na moście, z nim z lat młodości. Twarz jaśnieje w blasku świec, świat znów tak gra.   Ktoś do drzwi zapuka, zawoła. Jestem, patrz- to ja! *Dżumy i wojny zastają ludzi zawsze zaskoczonych". Zmiotą berlińską filharmonię, londyńską Queen's Hall, będą istnień pożogą. Muzyka Schumanna na łatwopalnym rękopisie zapisana przetrwała. W kamieniach i murach się schowała. Lew z Pireusu ją słyszy, ona wciąż trwa.                     - cdn-                                       
    • @Łukasz Wiesław Jasiński Panie Jasiński, dziękuję. Nie jestem aniołem i mam pazurki.
    • @Migrena To jeden z tych wierszy, po których trzeba na chwilę zamilknąć. Nie dlatego, że on onieśmiela patosem — ale dlatego, że dotyka czegoś bardzo kruchego i bolesnego w człowieku. W tej apokalipsie nie ma fanfar, nie ma dźwięku trąb anielskich. Jest tylko cisza, ta sama, od której wszystko się zaczęło. Cisza Boga, cisza człowieka, cisza po ostatnim słowie, które nigdy nie padło.
    • @Migrena  świetny wiersz. Tak jakby dwie części, ale to pozór, bo mają ścisłe powiązania. Pierwsza część nawiązuje do Ewangelii Jana  "Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje Ciało, wydane za życie świata". To na Ostatniej Wieczerzy.  U Ciebie antonim słów  Boga, bardzo gorzkich i uprawnionych. Świat obecny ten nowoczesny postawiony  do góry nogami. Ciekawe czy Bóg nad tym ubolewa- pewnie tak.  Ludzie ludzi zabijają( wojny) dla ego?  I druga część- biblijny koniec świata- ten z Apokalipsy Jana mówi, że coś będzie. Twój wiersz mówi, że nic. Ciekawa jestem co powiedziałby Bóg, na to co ludzie wyczyniają. Może zostanie pustka po nim- wielu neguje Jego obecność. A Bóg zamknie dłonie jak dziecko, które nie chce już patrzeć na swój rysunek.
    • Aniołowie są wśród nas...   Łukasz Jasiński 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...