Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pokolenie

Janyc
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Janyc

Janyc

Opublikowano
Opublikowano

Pokolenie - O nieśmiałym wejściu w dorosły świat młodego człowieka

 

Zostawili mnie samego z pokoleniem

Przemijają wychowania szkliste cienie

Zostawili mnie samego, odpowiedzialny za niego

Czarny łabędź leci, wystrzępione plemię

 

Mroczne dusze pochłonęły ciepłe serca

To euforia a to znów stara udręka

Odstawili jurną skuchę, wąż nam wpełza za pazuchę

Zaraz skończy się niespotykana werwa

 

Mówisz "Zrobię", oni mówią "W końcu zrób to"

Tylko Ty możesz uratować ludzkość

Całe życie oszukane, kiedy budzisz się nad ranem

I skruszony już bez łez odrzucasz duszność

 

// Witam, chętnie zapoznam się z Waszą konstruktywną krytyką :)

Dopiero zaczynam jakąkolwiek przygodę z pisaniem choć już kiedyś

próbowałem się do tego zebrać.

Witam wszystkich i pozdrawiam

Janyc

 

 

 

jan_komułzykant

jan_komułzykant

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

jeśli za wychowanie ta odpowiedzialność, to "za nie", a nie "za niego".

Musisz zwracać uwagę na takie rzeczy, bo tekst od razu staje się niewiarygodny.

skąd ten łabędź i dlaczego obok wystrzępiane plemię? Dla mnie niezrozumiałe i nieuzasadnione. Wiersz, to trochę jak skrzętnie sporządzone danie. Mam wrażenie, że Twoje składniki, trochę są przypadkowe.. Może następny, a moze w tym coś zmień?

Pozdrawiam.

Janyc

Janyc

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

"niego" dotyczy łabędzia, łabędź to jednostka, fragment plemienia - pokolenia, zamierzam rozwijać kolejne strofy co być może wyjaśni te niuanse i sprawi, że wiersz będzie bardziej czytelny

jan_komułzykant

jan_komułzykant

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ok, ale o łabędziu piszesz w wersie poniżej, a "niego" użyłeś wcześniej , więc rozumiesz, że to trochę może mylić, bo do podmiotu odnosimy się z reguły po jego określeniu, nie przed. Ty mówisz o "nim", zanim jeszcze dowiadujemy się o "jego" istnieniu. O to mi chodzi. :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Alicja_Wysocka
      List od końca

      Przez Alicja_Wysocka · Opublikowano

      Nie rozkochał mnie w sobie. Rozkochał mnie w poezji. Poznaliśmy się w górach - wędrowaliśmy w większej grupie, szliśmy obok przypadkiem. Oboje gadatliwi, trochę śmieszni, trochę zapatrzeni. Nic wielkiego - ot, kilka dni na szlaku, rozmowy między krokami, wspólna herbata z termosu. Na koniec wymieniliśmy adresy. Tak zwyczajnie, niezobowiązująco, „na wszelki wypadek”. I to on napisał pierwszy. List przyszedł po kilku dniach. Pamiętam, że czytałam go przy kuchennym stole, w półśnie, z herbatą, jakby z lekkim niedowierzaniem. Był inny. Nie opowiadał tylko o tym, co słychać, ale miał w sobie rytm, swobodę, lekkość. Czytało się go jak książkę, jak opowieść. A na końcu - wiersz. Nie jego. Jakiś klasyk. Tęskny, miękki, trochę tkliwy. Zaskoczyło mnie to, bo nikt wcześniej nie przesyłał mi wierszy. A już na pewno nie na końcu listu, jak puenta. Odpisałam. A on znowu - odpowiedź, i znowu wiersz. Zaczęłam czekać nie na same słowa, ale właśnie na ten fragment na końcu. To był moment, który rozświetlał dzień. W domu nie było zbyt wielu tomików poezji - może Mickiewicz, jakieś lektury. Zaczęłam więc szukać wierszy sama. Najpierw dla niego - by też coś pięknego mu wysłać. Ale z czasem... Zaczęłam je czytać dla siebie. Złapałam się na tym, że kiedy dostaję list, zaczynam od końca. Wiersz był najważniejszy. A potem - pewnego dnia - pomyślałam: „A co tam… Może i ja bym coś spróbowała napisać.” Napisałam pierwszy wiersz. Niepewnie. Tak, jakby słowa znały drogę, ale ja nie byłam pewna, czy mam prawo je prowadzić. Nie pokazałam go nikomu. Jeszcze nie. Ale napisałam. I to nie był koniec, tylko początek. Pierwszy raz opublikowałam wiersz w internecie - na stronie, którą prowadził ktoś, kto już pisał. Kto miał swoje miejsce, swoje słowa. On powiedział: „Nie ma się czego wstydzić.” A ja - choć z drżącym sercem - mu uwierzyłam. To było jak uchylenie drzwi. A potem były kolejne - inne strony, portale, przestrzenie, gdzie poezja mogła być nie tylko czytana, ale i usłyszana. I tak doszłam - do teraz, do dzisiaj. Dziś wiem, że nie trzeba się bać własnego głosu. Bo kiedy wiersz się rodzi - trzeba mu dać światło. Nawet jeśli nie wiadomo, czy ktoś go przeczyta, zrozumie, przytuli. Bo może gdzieś, kiedyś, ktoś przeczyta od końca. I od tego zacznie się jego własna opowieść.    
    • Marek.zak1
      Zakochanie

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Ładnie, a peelka widać z tych kochliwych. Pozdrawiam
    • Jacek_Suchowicz
      lato odchodzi po cichu

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      @Wiesław J.K. serdeczne dzięki za te nuty jak malowane to jest fakt czy też melodię mi przyniosły bo póki co słowami gram :)))     @Annna2 lato każdego niespokojne przechodzi burze oraz deszcze umie wyciszyć i ukoić wzdychamy; mogłoby być lepsze :)))  
    • Waldemar_Talar_Talar
      Każdy wiersz inaczej pachnie

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - cieszy mnie twój komentarz - dziękuje -                                                                                      Pzdr.wakacyjnie. Witaj - dziękuje za ową dobrą nadzieje i czytanie -                                                                                          Pzdr.serdecznie. Witaj - też tak sądzę - niech tak zostanie -                                                                             Pzdr.
    • Nela
      Zakochanie

      Przez Nela · Opublikowano

      @Stracony dziekuje   @Annna2 dziekuje

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...