Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Wicher

 

Rozpieszczasz okien ramy pełną wdzięku dłonią,

Szczeliny drobnej łaknąc niczym łąka rosy,

Co wodą życia lśniącą karmi swoje wrzosy

I kwiaty ich ubarwia wiosny rajską wonią.

 

Znalazłaś przerwę małą, panno wichru nocy,

I żądasz bym cię uwiódł, uległ twej piękności,

Rozbudził falę zmysłów, poddał się miłości,

I pisał ci sonety, będąc w twojej mocy.

 

Lecz wiecznym tyś wędrowcem, wichru cudna pani,

I wiecznie puste będą twej miłości dzbany,

Bo zanim kochać poczniesz zawsze los cię zrani

 

Gdyż w wielu miejscach świata wiatr ma być utkany.

Lecz dziś poetów muzo w jedno żeśmy zlani,

Bo niesie wiatr natchnienie, niesie wicher zmiany.

 

---

 

Edytowane przez Wędrowiec.1984 (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

przerost formy nad treścią. 

 

in minus: 

rymy kupione w sklepie z rymami za 1 zł / sztuka 

zaimki archaiczne i w dodatku, bój się Boga, z wielkiej liter

 

in plus: 

jamb 

 

ogólnie: 

forma: tak

treść: nie 

 

ale ćwiczenie dobre.  

  • 1 miesiąc temu...
Opublikowano

Nie widziałam go wcześniej - dlatego czytam teraz. :)

Trochę przewrotna personifikacja wichru w kobiecej postaci - wypada ciekawie.

Dobrze znany motyw zmienności i niestałości wiatru podałeś we własnej, bardzo przyjemnej i wysublimowanej formie.

Podoba mi się tak samo, jak inne Twoje sonety. :)

 

Pozdrawiam

Opublikowano

Napisałeś;

I żądasz bym cię uwiódł, uległ twej piękności,

 

W jednym wersie są dwa zaimki osobowe.

Zastoswać można mały kosmetyczny zabieg:)  ;

 

I żądasz bym uwodził, ulegał piękności,

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...