Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Matka

ania mila milewska
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
ania mila milewska

ania mila milewska

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano

Matka  wie najlepiej

kiedy dziecko chce być porzucone

i czego nigdy nie będzie chciało usłyszeć, 

 

(więc delikatnie układa

w śmietniku, 

lekką główkę kładzie

na zgniłych pomidorach,

tak będzie miękko). 

 

Matka dobrze radzi, 

by nie śpiewać kołysanki ładnie, 

nie zostawiać grzechotki  ani nie dawać buziaków, 

 

(przecież ratuje dziecko

od przeziębień w każdą jesień,  

braku miłości 

i mandatu za złe parkowanie). 

 

Ale matka  zapomniała. 

 

Należało  wyjąć z rączek dziecka 

zdumienie, 

bo ono pozwoli mu wrócić na rodzinne śniadanie

i dziecko   usiądzie obok matki, 

ukroi chlebek szeroko otwartymi oczkami, 

pogłaszcze z czułością swoj ukochany kubeczek z misiem, 

 

Bóg nie wpuści go do nieba, 

jeśli nie powie dobranoc

mamusi. 

 

 

8
jan_komułzykant

jan_komułzykant

Opublikowano
Opublikowano

rzeczywiście poruszający, bo to i tak dobra mama, troskliwa. Może ma delirium.

W porównaniu z tatusiem, który został wczoraj ujęty, po tym jak przyniósł swoje 3-miesieczne dziecko do szpitala. Wszystkie kończyny wielokrotnie złamane. Dziecko nawet nie płakało, było tak pobite i wycieńczone.

Moim zdaniem - tatuś tylko do uśpienia, za to, że jednak przyniósł do szpitala.

2
ania mila milewska

ania mila milewska

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nawet nie wiadomo jak skomentować. Coś takiego się dzieje czasem z ludźmi czego kompletnie nie rozumiem. Nie jestem w stanie odczuć, wytłumaczyć, zrozumieć. Coś jakby awaria, totalny błąd w systemie. Jak można tak nie czuć? Nie rozumiem. 

Horrendum

Horrendum

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... bardzo mocno, intrygująco.

 

Nie mam dziś tyle chwil by się wypowiedzieć

a czuję, że przy paru delikatnych kwestiach bym popisał, że hej... ;) 

 

... bardzo się podoba.

 

... pozdrawiam,

marian.

beta_b

beta_b

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mam dylemat. 

Wiersz rzecz jasna poruszający i dobrze napisany, ale wg mnie naciągnięty, jak ekspresja w pantomimie. Pod reklamę pewnej myśli. 

Obawiam się, że rzeczywistość wygląda inaczej. Nie mnie się mądrzyć i nie mnie to nie dotknęło, ale prawda psychologiczna jest bardziej złożona. bb

 

ania mila milewska

ania mila milewska

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mysle ze masz racje. Nie rysuje tu portretu psychologicznego, raczej rysuje pewien obrazek przesadzony, zahaczający o ogromny złożony problem. Mysle ze napisze jeszcze wiersze o tym problemie ale  z innej perspektywy . Dziękuje za komentarz :) 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      Milczenie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Migrena Ojej! Cudny wiersz! Inspirujący, więc wybacz mi. Nie mogłam się powstrzymać: Może ona nie odeszła.     Tylko rozpłynęła się.     Wróciła do miejsca, z którego przyszła –     do szeptu, który był przed słowem,     do myśli, która nie zdążyła stać się ciałem. Może nie zeszła z twojego istnienia.     Stała się jego tłem,     powietrzem w twoich płucach,     którego nie zauważasz, dopóki go nie zabraknie. Niech zostanie.     W odblasku lustra, który nie jest twój.     W kasztanowym kolorze światła.
    • Berenika97
      Dwa światy. cz.3 Konferencja

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @UtratabezStraty

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Mam nadzieję, że takich obaw Ci moje opowiadanie nie dostarczyło. Pozdrawiam. 
    • Adam Zębala
      Ktoś powie ostatnie słowo

      Przez Adam Zębala · Opublikowano

      Rozkopana ziemia ujawnia swoje największe tajemnice.   Stado dzików tędy szło szukają pożywienia zostawiły pobojowisko.   Leśna droga do nikąd prowadzi usunięto z niej znak  abyś błądził niczym w ciemności.   Wyolbrzymiam fakty i wszystko widzę w ciemnych barwach, lepiej nie pytaj mnie o radę.    Nie wiesz o czym myślę nie pytaj bo nic nie powiem,  swój problem rozwiążesz sam.   Po środku pola stoję  w strumieniach deszczu szukam pomysłu na jutro.   W zaroślach skaleczyłem  nogę  idąc boso chociaż dokładnie zaplanowałem gdzie ją postawić.    Bezradny jestem bo nie umiem rozpalić ognia, nękany przez siebie  jest mi obojętne co dalej będzie.   Niebu patrzę głęboko w oczy w rozkopanej ziemi nic nie znalazłem   odchodzę więc bez słowa.
    • Berenika97
      Redirect

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @violettaBardzo dziękuję! Oczywiście, że tak. Ależ z Ciebie pozytywna kobietka! :))) Pozdrawiam.  @Annna2Bardzo dziękuję! I pewnie już nic tego nie zmieni, a raczej się będzie pogłębiało. Pozdrawiam :)))) @MigrenaBardzo dziękuję! Technologia tak "pędzi",że już teraz niektórzy ludzie nie zauważają np. zmian pór roku. Pozdrawiam. :)) @TylkoJestemOna

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @UtratabezStraty@Rafael Marius@JWF@Wiesław J.K.@Andrzej P. Zajączkowski Serdeczne  podziękowania!     
    • Rafael Marius
      Królewskie śniadanie

      Przez Rafael Marius · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Prawdziwa gwiazda.     To dobrze.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...