Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

śmieszny brudny świat

płakać już się nie chce nie

bliżej piekła niż do gwiazd

nowy dzień znów wolisz sen

 

ile było kiedyś przygód

ilu ludzi w ręku z bronią

mazać kredą na chodniku

czy krwią pisać swój nekrolog

 

patrzę z okna jak na żywo

widzę obraz jak się kłócą

później wyznawają miłość

innych kochać będą jutro

 

sroki wciąż się ludzi boją

ludzie ludzi nienawidzą

srać na wszystko tak jak gołąb

i tak być przy ludziach blisko

 

śmieją się przy narkotykach

robią tylko głupie rzeczy

później jest im dane zdychać

więc tym samym chcą się leczyć

 

coraz gorzej a nie lepiej

co dekadę więcej ścierwa

chcieliby mieć tylko więcej

lecz nie dadzą ni kszty serca

 

chcieliby dom w oregonie

hap hap hap krzywdą innych

górą są ci co na dole

kiedyś wrócą wasze krzywdy

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Że piękny to nie powiem, ale Autor ma coś do powiedzenia: strofy 2-4 sugerują, że rośnie mi konkurencja ;)

 

A bardziej na poważnie: jak wyżej. Dopracuj całość, zadbaj i o rytm (o rymy dbasz - widać, że to nie pierwsze co napisałeś) i dowal pointą (bez przegadywania bez sensu - trzeci wers to porażka), zmiażdż, da się.

 

Pozdrawiam i gratuluję debiutu - takiego zazdroszczę.

Edytowane przez Don_Kebabbo (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Witaj.
Doceniam mierzenie się z wierszem rymowanym, bo to wbrew pozorom trudna sztuka.
Jakby nie było musisz rytmicznie prowadzić tekst. Gdybyś od początku do końca utrzymał go w ryzach ośmiozgłoskowca, byłoby super. Od drugiej strofy do szóstej czyta się płynnie, ale w pierwszej i ostatniej  rytmicznie nabałaganiłeś;)
Ale co tam! To dopiero początki, pozdrawiam.
Aha i jeszcze jedno, bo widzę że wiersz nie ma tytułu. 
Posiliłeś się tutaj pierwszym wersem. W takich przypadkach powinieneś zastosować incipit.

To jeszcze raz pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Z kosmosu wszystkie miasta wyglądają tak samo. Skupiska jarzących się w ciszy ziarenek, rozrzuconych jak po zabawie dzieci piaskiem kinetycznym. Jest w tym zarazem przypadkowość, porządek. Bo każde miasto zbudowano dla kogoś, ale nikt nie zapamiętał kompletu adresów, imion, dat narodzin i śmierci. Stacja ISS utrwala i przekazuje obraz. Na ekranie kręci się nasz glob, częściowo zakryty chmurną galaretą, przez którą przebłyskują znaki, skaryfikacje. Wydawać by się mogło, że wystarczy ledwie dostrzegalny ruch ręki i bezpańskie światła zsypią się w gigantyczny kopiec. Wszystkie samotności staną się jednią. Tylko twoje oczy pozostaną na swoim miejscu, niewzruszone, cierpliwe. Czy wiesz, jak gorąco ich blask prosi mnie o odpowiedź i o własne miasto?
    • @Simon TracyA wiesz, że czytając miałam wrażenie, że jakby autor musiał to lekko pisać, bo czytałam to szybko i tekst nie męczył, układał mi w głowie te wszystkie obrazy. :)))
    • Ostatni wóz konny zniknął wraz z jarmarkami ze trzydzieści lat temu.   Gwar dworca autobusowego, gdzie zjeżdżali się wszyscy do szkoły, a potem wyjeżdżali na emigrację, wybył z dekadę temu.   W przedszkolu dom starców, a ostatni kiosk wymarł bez echa. Nawet wielkie centrum handlowe, co go święcił biskup i senator dwadzieścia lat temu, żyje tylko dyskontem, do jakiego drepczą rano staruszkowie odruchowo na przeceny, po cukier i znój.   Niby jest autostrada, niby światłowód.   Lampy uliczne gasną wcześniej, bo nie ma tu komu chodzić wieczorami.  
    • @A.Between   czasowe przebudzenie…ze snu i letargu :)  Korzystaj w pełni ze światła ! Zanim zaśniesz… pozdrawiam :) 
    • @Leszczym To poetycki tekst o parze zamkniętej we własnym świecie. Lustro jako symbol patrzenia tylko na siebie, niewidzenia tego, co za plecami. Kutno jako przypadkowy cel ucieczki to świetny zabieg - absurdalność wyboru podkreśla bezradność bohaterów. A może też i kogoś jeszcze. :) Pozdrawiam. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...