Historia edycji

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A ja Ci powiem, że w takiej sytuacji należy się po prostu wsłuchać w siebie. Jeśli ponowne zejście się z tym człowiekiem uzna się za miłe i dobre dla siebie, to ok - można spróbować. Ale jeśli to by był jakiś przymus, działanie wbrew sobie - to nie należy tego robić :)   Deo @Leszczym Dziękuję :)))

@Alicja_WysockaKażdy czytelnik rozumie wiersz po swojemu, dlatego tłumaczę moje intencje. :)

@Anna Świętokrzyska  Rozumiem, czasem pod wierszem rozkręci się taka mowa-trawa o niczym, o przepiórkach, bzdurkach itp. Nie chcesz tego, co racja, to racja :)

Gdy usłyszę ten dźwięk – pęknięcie nieba, trzask ostatniej godziny – nie odwrócę się. Nie spojrzę na ruinę. Nie będę szukał ratunku.   Zamknę oczy. I będę myślał o Tobie.   O Twoich dłoniach, które znały mnie lepiej niż moje własne życie. O ustach, które wypowiadały mnie z taką czułością, jakby każde moje imię było modlitwą.   Gdy moje ciało zwinie się w cieniu starości, a mój oddech stanie się chłodny jak wieczór nad snem — będę szeptał Twoje imię. Nie po to, by zatrzymać czas. Ale by pamiętać, że kochałem. Że istniałaś. Że świat miał sens, dopóki byliśmy w nim razem.   I może wtedy – gdy wszystko zgaśnie – moja dusza zostanie ostatnim szeptem, który do Ciebie wróci.   Nie bój się końca, jeśli w nim jest początek mnie i Ciebie.

@Leszczym Faktycznie, okrutnie na Tobie oszczędzała, żeby to tylko Ciebie nie zagryzło, Niemożliwy jesteś :))