Ległem w gruzach

[Manuel del Kiro]

 

Biegłem
pukając do wszystkich drzwi młodości
Szukałem szczęścia
w objęciach kobiet
w twarzach ludzi poezją wypełnionych

Miasta mijałem
rozedrgane niespokojne
jakby bały się że jutro może nie nadejść
Byłem wówczas cesarzem
władcą niepodzielnym
uśmiechy rozdawałem 
i miłość tropiłem
skrytą w chłodnych ustach kamienic
w ciemnych lochach podziemi 

Żyć mi przyszło z sercem 
co miejsca na ziemi znaleźć nie może
i wciąż w naiwności swojej 
próbuję wracać do tych miast
które nie są już moje

Ległem w gruzach
i nie wiem już wcale
czy te miasta jeszcze w sercu noszę
czy też tylko
tak mi się wydaje

 

Manuel del Kiro

[ania mila milewska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo mi się podoba, szczególnie ostatnie wersy 

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

zatrzymuje mnie jako kobietę.... daje możliwość próby zrozumienia... 

[Patryk Robacha]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

@Manuel del Kiro 

 

Bardzo dobry motyw na bardzo dobry wiersz. Mógłbyś to ubrać w jakąś formę, bez niej wiersz mocno traci. Ja w ten sposób piszę o chlaniu wódy, ćpaniu, szybkich miłostkach na boku, ale to, co tutaj poruszasz zasługuje na porządne opakowanie. 

 

Pozdrawiam Cię serdecznie! 

[Silver]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bardzo ładny wiersz, pozdrawiam

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.