Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

gdy dotykają smutki

poeta powie

 

jesiennym liściem opadam

na chodnik- moje drzewo

marznie z tęsknoty - nie bawi

gonitwa miękkich wiewiórek

- wdeptany w martwotę

 

albo samotność

 

stoisz ode mnie daleko

jak gwiazdy od siebie

na wyciągnięcie ręki

o długości świetlnych lat

same w sobie gorące

jednak gdy teraz stoję na ziemii

czuć tylko chłód

 

drzewa zaliści dopiero na wiosnę

gwiazdy samotnie będą płonąć

i to się nie zmieni

 

jak dobrze - poeto

żeś po prostu człowiek

kogoś do ciebie przyciągnie

wiosna zdarzy się jesienią

 

Edytowane przez Luule (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Żarcik to był przecież. Ale nawet ma to sens, w ciemności - żar papierosa, małe okrągłe światełko... ;) 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czyli nieźle pokręceni ci poeci;D 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Po pierwsze nastraja. Po drugie bywa, że poeci się namiętnie wcielają w symbolikę natury, zjawisk, według samopoczucia. Ale i tak - w porównaniu z przytoczonymi, są w lepszym położeniu, a przynajmniej mają na to szanse:) dzięki Janko

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Mnie zawsze najbardziej uwodziły 'szkice węglem'. Myślę, że po prostu silne emocje, szczególnie te trudniejsze, są najpłodniejsze

Proszę, zamawiałaś 'sok z żuka'?

 

Ściskam żuka jak cytrynkę

wypłakuje szklankę soku

już zakładam pelerynkę

Ciebie lecę szukać na Roztoczu

;)

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dlatego mi się podoba, jest proste wszyscy to widzimy, ale to ty wpadłaś na to, by zastosować to porównanie. Gratuluje "spostrzegawczości" :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Pogodziłem się z samotnością przez pewien czas się gniewała gdy uprawiałem miłość z miłością ona na mnie z tęsknota czekała przepraszam wybacz już wracam wzięła mnie czule w ramiona staliśmy tak we dwoje od końca w milczeniu godząc się bez słowa ona najwierniejsza z wiernych zawsze każdą miłość wybacza moja przyjaciółka wróg zakochanych gdy uczucie umiera do niej powracam i znowu jest nam dobrze razem chociaż czegoś ciągle brakuje kiedy z nią jestem o innej marzę gdy innej nie ma ją akceptuję lecz kiedyś znowu samotność zdradzę
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Interesujące porównanie.   Pozdrawiam :)
    • Piękny wiersz. To prawda, jesień zawsze oddaje, w końcu to czas zbiorów.    Pozdrawiam :)
    • Dziś są Twoje urodziny Więc wznieśmy toast Za Twoje zdrowie, świetny aktorze, Napijmy się dziś, bo jest okazja. Dziękuję Ci za chwile wzruszeń Za mnogość całą świetnych ról Od Janka aż po Mordowicza Dawałeś czadu – do diabłów stu! Oparłeś się też pokusie założenia Własnego teatru – szacun, chłopie, za to! Po co kolejny teatr na scenie? Kiedy to życie samo jest teatrum? Życzę Ci – „Janku” – kolejnych ról, Tak samo barwnych, tak samo świetnych, Jak właśnie ta w „Czterech pancernych”, Lub jak ta w „Klerze” sławetnych! Warszawa, 23 IX 2025   Dziś przypadają 86. urodziny Janusza Gajosa. Mam nadzieję że P. T. Jubilat nie będzie miał mi za złe, że uczczę Jego urodziny tym skromnym wierszem.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Możesz "wstawiać" co chcesz... w miejsce kropek.     Nie rozumiem tylko - dlaczego próbujesz mnie wciągać w dyskusję porównawczą?    Dziękuję za odwiedziny. Pozdrawiam :) 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...