Zdrada

[Patryk Robacha]

Zdrada

 

Zapytałem: czy dziś?

Odpowiedziałaś: tak.

Zapytałaś: o której?

Odpowiedziałem, 

że prysznic,

że za pół godziny może,

że postaram się zdążyć.

 

Podałaś adres.

Blisko zupełnie,

ale długo jakoś jechałem,

bo...

stawałem,

bo...

chciałem zawrócić.

Dwa,

trzy razy zawracałem.

 

Powiedziałaś: długo jakoś jechałeś.

Powiedziałaś: zimno tu, włącz grzejnik.

Powiedziałaś: nie, dziękuję, dzisiaj nie piję.

 

Rano miasto spowijała mgła.

Wycieraczki z szyby zbierały deszcz.

Powiedzieliśmy sobie:

Cześć.

 

 

 

 

Edytowane 16 Listopada 2018 przez Patryk Robacha (wyświetl historię edycji)

[beta_b]

Fajne,

takie zimne i od serca. bb

[Patryk Robacha]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dziękuję, Beto.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam  - podoba się owe wahanie takie mocno prawdziwe i lekko się czyta.

                                                                                                                                           Pozd.

 

[Patryk Robacha]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 Dziękuję, Waldemarze.

[Wojciech Bieluń -Targosz]

Przestała pić?. Byłem czytałem. Pozdrawiam

[Patryk Robacha]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Moje życie jest po brzegi wypełnione egzystencjalną poezją. Przecież to jest o zdradzie. On i ona zdradzają kogoś tam, próbują tego nie robić (stawanie, zawracanie), ziejąca z wiersza niepewność i ból, a we wszystkim tym walka o jakieś drugorzędne wartości, naprawianie, pośród ogólnego rozkładu: 

nie, dziękuję, dzisiaj nie piję.