Tysiąc dziewięćset sześćdziesiąty czwarty

[Ola Fryziak]

Słucham kłamstw by w niebo się wznieść
Lecz tylko w ciszy odnajduję prawdę
I w dziurach po bombach
Oblanych cierpieniem

Chwytajmy za broń i ruszajmy na rzeź
W którą sami się wplątaliśmy
Wiara w złudzenia, aż tu nas przywiodła
Głupich, naiwnych i przestraszonych

Oderwana cząstka mnie
Powraca do przeszłości
Gdzie roześmiane twarze
Nigdy nie płaczą krwią

[Julia Mone]

ostatnia zwrotka jest bardzo dobra , co do reszty mam powazne zastrzeżenia ... nie podoba mi się , wszystko jest zbyt proste i jasne ... ale to tylko moja subiektywna ocena