Aleluja (no przepraszam, Panie Cohen)

[Skałosz Złotawy]

A wuj to chłop, co był na schwał.
I więcej dawał niźli brał.
I każdy mu zazdrościł tego wuja…    
Wspaniały był i wielki był,
po prostu wzór witalnych sił.
Jak dąb, a nie mizerna jakaś tuja.

 

Stracił wuja…

 

I nadszedł ten ponury dzień.
Nad wujem zwisł złowrogi cień,
być może go przeklęła jakaś szuja…
I nagle w sobie skurczył się,
i nagle wszystko poszło źle.
W potrzebie wyszedł na jakiegoś luja…

 

Stracił wuja…

 

Już nie był sobą po tym dniu,
nikt pomóc nie potrafił mu…
W tych sprawach to już raczej słaba trója…
Anielskie nie pomogły łzy.
Współczuli, ale raczej przy
Wuju to się dzisiaj nikt nie buja
 

[Andrzej_Wojnowski]

Bardziej słyszę Brassensa w wierszu niż Cohena. Ale cóż nic na to nie poradzę.

 

 

 

                                                                                                                  pozdrawiam

[Sylwester_Lasota]

Śpiewnie :)

Pozdrawiam