Boskie Lamenty

[Tanatos_]

Kiedyś ty tylko sprawiedliwy

Teraz osąd mogą sprawować inni

Splamione dzieło twego syna

To już Wybiła godzina

Wydaliśmy na śmierci niewinną

By kamień zdobyć,

i jeszcze dobić.

 

To ty pomalowałeś te twarze,

Tą paprotkę zrobiłeś zieloną.

Teraz godzisz się na wszystko?

 Ludzie Boga się już nie boją.

 

Gdzie ten osąd sprawiedliwy ?

Długo jeszcze czekać mam ?

Chociaż weszliśmy  na wyżyny

To spadniemy i długo nie wrócimy tam

 

Teraz to już chyba koniec,

Ukażesz wszystkich nas ?

Zrobiliśmy z wiary psa

Jest  czym karmić,

Ale wyprowadzać ma się sam.

[Gość]

Nazwałabym ten wiersz "Niecierpliwość", bo to ona bardzo silnie przemawia do mnie z Twojego tekstu... Niecierpliwość wynikająca z nieufności. Rozumiem ją, jednak uważam, że ona sama jest też tym, co nam i światu szkodzi. Zbyt szybko oskarżamy, znajdujemy winnych, zamiast rozpoznać i wypróbować drogi powrotu do dobra i prawdy... A "paprotka jest nadal zielona" :) Pozdrawiam :)

[Tanatos_]

Dzięki za opinię, pozdrawiam również :)

[Maria_M]

Boskie lamenty-  to bardzo nietrafny tytuł, ponieważ to Ty, tutaj lamentujesz. Zgadzam się z @duszka Niecierpliwość pasuje.

Co do treści i zamysłu - podoba mi się, ale przekaz powinien być bardziej wyrafinowany, delikatnie, a dosadnie podany.

Pozdrawiam:))