Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Niezdecydowanie

Himiko
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Himiko

Himiko

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Tylko nie odchodź już więcej
Nie zostawiaj ze smutną miną
Tylko nie zrywaj mnie znowu
Jak w słońcu tulipana żywego
Nie oddaj mnie w końcu
Jak pięknej księgi czekającej za domem
Nie patrz znowu na momenty kiedy tonę
Nie wyławiaj mnie wtedy, podaniem brzytwy złocistej
Tylko bezpiecznie nie układaj do snu
Rano uciekając ze słońcem

Edytowane przez Himiko (wyświetl historię edycji)
Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Pięknie przedstawiona pokusa poddania się niewiernej, zdradliwej "miłości" i własna bezsilność w stosunku do niej - pomimo rozpoznania iluzji... Tylko dwa pierwsze wersy wydają mi się nie pasujące do reszty, bo zbyt "proste" i "zwykłe". Dlatego moja sugestia: może je w ogóle pominąć? Pozdrawiam :)

AnDante

AnDante

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No właśnie, to "zbyt proste i zwykłe" to najczęstszy powód do udziwnienia wiersza i uczynienia go niezrozumiałym dla odbiorcy.

Na szczęście nie dotyczy to omawianego wiersza i bardzo dobrze.

Proste i zwykłe użyte we właściwym miejscu i właściwy sposób potrafi być również piękne i mądre.

 

ps. poprawnie jest  "podając brzytwę złocistą"

 

Pozdrawiam

AD

Edytowane przez AnDante (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Waldemar_Talar_Talar
      Poduszka wspomnień

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witaj - cieszy mnie że poruszył - czyli zdał egzamin - dziękuje -                                                                                                               Pzdr.   Witaj - fajnie że ładnie - dziękuje -                                                                 Pzdr.                                                                  Witam - miło mi że obraz czytelny i emocjonalny - dziękuje  -                                                                                                          Pzdr.  Witaj - tak wyszło - a z tym blaskiem może masz racje - dzięki że czytasz -                                                                                                       Pzdr.                                            Witaj - ano taka jest - ale jest miła -                                                                 Pzdr.serdecznie. Witam -    Witaj - masz rację  - czasem trzeba bo można poczuć ulgę odnaleźć się -                                                                                                               Pzdr.serdecznie.
    • Marek.zak1
      Na pustyni

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Ale możesz poruszyć emocjonalnie czytającego:). Pozdrowienia
    • Waldemar_Talar_Talar
      Trudno zrozumieć

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      @Posem - dziękuje - 
    • Stukacz
      Zima

      Przez Stukacz · Opublikowano

      Kończy się jesień, przychodzi zima, Brunatne liście pod dębem gniją, Smutny patrzę mokrymi oczyma – Jakiego wyroku i winą czyją?   Żegnam dzień szary, a jutro: Zimne powietrze, deszczowo, Znów dzień szary, i smutno – Choćby jedno pocieszyło słowo.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Asfalt od deszczu odbija światło, Łez nieba więcej wytrzyma – Mnie nie przychodzi to łatwo.   Z spuszczoną głową przez ulicę, Powłócząc ciężkimi nogami, Betonu krążki i kroki liczę – Sam ze sobą, godzinami.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Mokre powietrze przenika do głębi, Smutek serce gorące zatrzyma – Nie słychać gruchotu gołębi.   Dzień szary, smutek i nędza, Na strunie duszy rozpacz zagrała, W melancholii świat zapędza – Nadzieja nie przetrwała.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Nie policzę, ile złego przybyło, Dobro już się mnie nie ima – Serce smutne z bólu zawyło.   Zgubiona nadzieja, szklane oczy, Dni krótkie, noce nieprzespane, Życie jak kamień się toczy – Myśli szarością posypane.
    • rockthewriter
      Krzyk

      Przez rockthewriter · Opublikowano

      Krzyk Długi, głuchy krzyk Rozrywa mi płuca Zgniata mi serce Wyżera od środka martwy już mózg Ale na zewnątrz nie słychać nic Duszę się swoją niemocą Duszę się bólem Na gardle czuję podeszwę istnienia Które coraz głębiej wbija swoje kolce w moją krtań Nie umiem wstać Nie umiem podać ręki słońcu Parzy mnie współczucie A poczucie winy wypala znamię na mej duszy Zapadam się I czuję jedyne kojące ciepło Dziewiątego kręgu piekła Gdzie witają mnie zdrajcy godności I na tronie zakładają mi koronę cierniową.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...