Himiko

Dziękuję Ci za przeczytanie i włożenie pracy w poprawę, ale sądzę, ze tak duza zmiana by zabrała mnie z tego wiersza. Pozdrawiam ciepło ❤

Biorę na sen Inaczej nie potrafię Jak co noc chcę Bo czuję się znów słabiej Zamykam powieki zmęczone Od bólu świata uciekając W bezpiecznej pościeli tonę Na przeciw snu stając Licze przez chwile jeszcze Oddech za oddechem wypuszczany Uspokajam się wreszcie Nagle coś ociera rany Zdaje się, że nic się nie stało Nic nie sprawia mi bólu Oby dłużej to trwało

Dziękuję za tak ciepłe przyjęcie wiersza. Miłego dnia!

Dziękuje, juz poprawiam ☺

Wprowadził mnie w miły, malowniczy nastrój. Podoba mi się!

Tylko nie odchodź już więcej Nie zostawiaj ze smutną miną Tylko nie zrywaj mnie znowu Jak w słońcu tulipana żywego Nie oddaj mnie w końcu Jak pięknej księgi czekającej za domem Nie patrz znowu na momenty kiedy tonę Nie wyławiaj mnie wtedy, podaniem brzytwy złocistej Tylko bezpiecznie nie układaj do snu Rano uciekając ze słońcem

Taniec z ciemnością Tutaj to nic nowego Porywa mnie do siebie Cicho szepcze przekonując Mówi, że jest przyjaciółką Że muszę być z nią zawsze Zapewnia, że wszystko to kłamstwo Że tylko ona jest prawdziwa Jej melodia gra mi w głowie Nie mogę się jej pozbyć Mówi, że będę wolna Tylko gdy ją pokocham Otwieram więc serce Wchodzę w jej ramiona Ciemność ogarnia mnie całą Czy teraz jestem wolna?

Spójrz, wszystko to Jest na wyciągnięcie ręki Wszystko czego chcesz O czym śnisz co noc Wszystko co da Ci siłę Co sprawi, że będziesz szczęśliwy Dlaczego tego nie chwycisz? Jest tak blisko Oddalasz się od światła Wchodzisz w mrok Nic już nie widać Witasz się z ciemnością

Właśnie taki był zamiar, nagła zmiana. Dopiero początkuje w wierszach, więc mam nadzieję, że i zwrotki ogarnę. Dziękuję!

Wiersz mocny w przekazie, podoba mi się. Czuję dreszczyk! Miłego dnia.

Pięknie napisane, aż obraz sam w głowie mi się tworzy. Miłego dnia!

Kochałam Cię kiedyś Całym swoim ciałem I duszą całą I sercem całym Dbałam o Ciebie Czasem uciekałam Chciałam być sama Trochę zapomniałam O naszej miłości Patrząc Ci w oczy Widziałam strach Przestałam kochać Zapragnęłam zdrady Prawie się udało Lecz nie doszło do tego Teraz wiem Muszę Cię kochać Wybacz proszę I raz jeszcze podnieś mnie do tańca Obiecuję, życie moje kochane Więcej Cię nie zostawie Nie splune na Ciebie Nie popełnie zdrady

Układam w głowie świat Ciężko i mozolnie Szybko do mnie dochodzi Idealny nie znaczy dobry Zaczynam się w nim gubić W tej idealnie nieidealnej przestrzeni Każdy równy oddech mnie dusi Potrzebuję świeżości, a nie idealności Każdy kolejny schemat wyrywa kawałek mnie Cała idealność mnie przerasta Chcę być wolna Teraz już wiem Wolność nie może być idealna Idealność nie może być wolna

Czytałam z przyjemnościa. Pozdrawiam

Czytałam z przyjemnościa, idealnie ukazana przyjemność, jak i ból. Pozdrawiam

W tłumie próbuje odnaleźć Choćby kilku emocji Zaglądam głębiej w oczy Z zamarłych czytam twarzy Pusto i głucho Boję się.

Smutny wiersz, skłaniający do refleksji. Podoba mi się. Pozdrawiam.

Przed snem gdy wszystko już opada, nie da się już ukryć, a ta myśl mnie dopada. Rano znowu budzę się i próbuje ukryć ja jak najgłębiej się da.

Wstaje i spoglądam Widzę wiele oblicz Zmieniają się zbyt szybko Nie potrafię ich zatrzymać Które są prawdziwe Które są wytworem wyobraźni Zamykam powieki Zatrzymuje czas Otwieram znów oczy Widzę przemęczoną twarz Czy ja tak wyglądam? Czy to tylko złudzenie Odchodzę od lustra Zastanawiam się kim jestem Nie wiem

Staje się więźniem Myśli w mej głowie Słońce ją dusi Noc napaja życiem

Nagle każdy staje się obcy, we mnie robi się pusto. Chwila, która trwa wiecznie nagle zaczyna pozbawiac mnie mojego wnętrza. Raz po raz wyrywa kolejny kawałek, kolejny skrawek uczuć, kolejny skrawek emocji. Znowu zabiera całe przywiązanie, wszystkich bliskich. Zostaje sama, podoba mi się to. To bardzo straszna chwilą, lecz nie mogę jej powstrzymać.

Chodz oklam jeszcze raz Tylko przez jedną chwilę Kłam, nim ogarnie mnie strach Że to wszystko minie Przez chwilę jeszcze kochaj mnie Kłam, proszę jeszcze jeden dzień. Tylko na moment, potrzebuję Cie Klam, póki nie podniose się.

Piękny wiersz, oby jak najwięcej osób z taką miłością do życia.

Zrozum, że nasza miłość będzie już na zawsze. Nie tylko pod kątem pierwszej miłości. Już zawsze będziemy się kochać, nie ważne gdzie i z kim będziemy. Wystarczy jedno spojrzenie w księżyc i znowu będziemy razem. Niebo zawsze nam sprzyjało i będzie. Czas nie istnieje, więc to że teraz nie jesteśmy razem nie znaczy że nie jesteśmy. Po prostu na chwilę obecną nie gramy w harmonii ze wszystkim innym. Musimy być gotowi i czyści, bo to wielka odpowiedzialność, aby idealnie wpasowac się w harmonię świata. Teraz możemy być daleko, poznawać samych siebie. Możemy się nie znać, ale znamy się już za dobrze, aby zapomnieć. Każda nuta, każda piosenka będzie budziła nas na nowo. Każdego dnia że wschodem słońca jakaś myśl nas wskrzesi. Może nie dotkniemy teraz czule swoich warg, ale podświadomością muskamy nasze uczucie, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Możemy od tego odejść, odrzucić, kłamać, że to nie trwa. Lecz trwa, będzie już na zawsze, bo taka jest idealna kolej rzeczy. Nasza miłość jest idealnym wypełnieniem pustki, więc będzie trwała, nie ważne czy z nami, czy osobno.