Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

wybacz mały poślizg
spóźniłem znowu się

nie wesele tym razem

a pogrzeb  
moich ambicji
leżą głęboko zakopane
nikt nie odnajdzie ich

 

rzucam ziemi garść
ktoś położył kwiat
zamyślony stoję
sił już brak

 

zawsze i wszędzie
wszystkich zawodziłem
grząski grunt
nic tu po mnie 

zapadam się

Edytowane przez Joachim Burbank (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

czy wybaczysz mi mały poślizg

znowu się spóźniłem

 

nie wesele tym razem

na pogrzebie byłem

moich ambicji

 

zakopałem głęboko

nikt ich nie odnajdzie

 

rzuciłem garść ziemi

ktoś położył różę

stałem zamyślony

nie mogłem już dłużej

 

więc przybiegłem do ciebie

wybacz to spóźnienie

grząski grunt mnie chłonął

 

uratujmy siebie

 

 

 

Jak Ci się podoba moja wersja Twojego wiersza? 

 

Opublikowano

Piękny tytuł, robi na mnie wrażenie, zwłaszcza zestawiony z tym fragmentem:"U stóp wysokich drzew ... pogrzeb moich ambicji". Myślę, że jest to (bardzo ciekawy) rdzeń wypowiedzi Twojego wiersza i może dlatego dobrze by było go nieco bardziej wydobyć z treści, to znaczy bardziej "owinąć ją" wokół niego? Pozdrawiam. :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję za czytanie i wnikliwe sugestie:) 
Tak naprawdę wokół jednego tematu można "owijać" wiele rzeczy i tworzyć kilka wariantów. Podobnie było z tym utworem (a może wytworem) ale ostatecznie nadałem mu taki kształt. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold Gorzkowski   Dokładnie tak, Robert. Dziękuję Ci za ten przykład - z tą sztuką kubistyczną to w punkt. Widz często widzi tylko efekt końcowy, ale nie dostrzega drogi, która do niego prowadziła - lat ćwiczeń, prób, opanowania klasycznych form.   Picasso, zanim namalował Guernikę, potrafił narysować końską głowę jak z anatomicznego podręcznika  - czyli miał i znał podstawy. Był świadomy. I właśnie dzięki tej świadomości mógł tworzyć rzeczy, które burzyły formę z sensem, nie przypadkiem. Tak samo jest z poezją – zanim coś rozbijemy, warto wiedzieć, co dokładnie rozbijamy. To trochę tak, jak z latarnią morską - nie chodzi o to, żeby przesunąć ją z miejsca, (ona musi być), Warto zrozumieć, jak działa i jak pomaga statkom bezpiecznie przepłynąć. Bez tego światło traci sens. A po co latarnie? Niech wszystko co napisane, będzie poezją   Dzięki Ci za ten głos - dodaje odwagi do dalszego dzielenia się, bo widać, że rozmowa nie idzie w próżnię:)  
    • @Alicja_Wysocka dziękuję Alicjo za wspaniałe słowa. Z pełnym szacunkiem dla Ciebie.
    • dwa miliony lat temu  wtedy człowiek wyszedł z Afryki  entropia Europy przez kilka  gatunków istot ludzkich  życie nie jest łatwe    potem mrozy  cmentarzyska fosylia  i skamieniałe żebro    rzucona dzida leci wysoko  najlepiej celować w mamuci bok drony na osiedla i szpital dziecięcy  dobrze zeszklony koniec łatwiej przebija zwierzę    jar północny pali już ognie  praca daje spokój duszom przodków  pierwsza lekcja to wyjazd z hangaru  w pracy zbroi przeciwlotnicze  pociski rakietowe    z tej ciszy pierwszego miliona lat po upadku Asteroidy wyszły ssaki ryjące  życie nie jest łatwe    jadły popiół           
    • @Berenika97  delikatnie bardzo. Pięknie aż żal czasem się obudzić
    • @Jacek_Suchowicz  Inspiracją jest Cyprian Kamil Norwid- dałam w tagu a dokładnie"  Moja piosnka 2" fragm.   Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba Podnoszą z ziemi przez uszanowanie Dla darów nieba, Tęskno mi, Panie.    Do kraju tego, gdzie winą jest dużą Popsować gniazdo na gruszy bocianie, Bo wszystkim służą, Tęskno mi, Panie.    Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony Są jak odwieczne Chrystusa wyznanie: „Bądź pochwalony!” Tęskno mi, Panie.       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...