Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dno


Rekomendowane odpowiedzi

Witaj - ja tez mam problem z tym tłem Tomaszu - spróbuj normalnie...

                                                                                                                                           Pozd.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ja jestem wiersza, ale nie używam tutaj nicku jak na razie
 

 

 

Tło trochę może pogarszać jakość liter, ale jest jego dopełnieniem przez co jego częścią :)  

 

Edytowane przez Hiszpanek (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Częścią która zamazuje jego treść - obuć się miły kolego - nie utrudniaj czytania.

                                                                                                                                                             Pozd.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To Pańskie zdanie, ja nie czytam wiersza z samych liter, a szukam w nich znaczenia i głębi, grafika ma je wzbogacić te doznania z odczuwania emocji jakie wyrażają. 
Grafika może trochę być zbyt - jakby to ująć - mocna , za co przepraszam ale jeśli już ciężko Panu ciutkę wytężyć wzrok to nie mój problem. W takim razie proszę nie czytać :) 
Dziękuję i pozdrawiam ^^

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witaj Tomku. Wiesz nie idzie o tło, tylko, ze nie można przytoczyć Twoich słów, aby je skomentować. Tło przeszkadza. 

Ja jednak odniosę się do:

 

i tu cytat:

 

Spadam na dno, otaczajac się mrokiem,

blask ciepłego dnia już sięgam mym okiem. 

 

 

To spadanie, chyba utrudnia życia i ten mrok, ale poczucie spokoju i ufności wraca ze słońcem? 

 

i krew zatruta? 

 

 

Nieco straszny ten Twój wiersz. Niby nocny koszmar. 

 

Do miłego. Justyna. 

Edytowane przez Justyna Adamczewska (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj Justyna, Przepraszam za to, ale wiersz razem z tłem tworzy całość. Jedyne o co mogę się postarać to by tekst był bardziej czytelniejszy.

 

Chodzi tu o zatracenie się, czy to w koszmarze czy w prawdziwym życiu, a na końcu jest takie "światło i ciepło" , czy to przy przebudzeniu czy przy końcu życia. Chciałem by każdy miał własne zrozumienie tego, jak staram się osiągać w innych moich wierszach.
 

 

Nawiązuję do częstych powodów takich zachowań, jak w początku wiersza.
 

 

Taki efekt chciałem uzyskać :), lecz nie wszystkie moje wiersze takie są ;) 

Dziękuję za przeczytanie oraz komentarz. 
Pozdrawiam :)

Edytowane przez Tomasz Gazda (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Podoba mi się tematyka,

przepadam za mrocznymi klimatami.

 

Jednakże tekst w moim osobistym odczuciu zbyt patetyczny,

takie emocjonalne wynurzenia wolę czytać pisane bielą,

niż wierszem rymowanym regularnie czy też nieregularnie.

Ale to są moje widzimisia ;)

 

Co do grafiki - w tym konkretnym przypadku może nieco utrudniać czytanie,

ale jeśli masz potrzebę publikacji takich zsyntetyzowanych (tekst+obraz) utworów,

to mnie nic do tego :)

 

Pozdrawiam :)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jak każdy :-D, ale ważne żeby wiersz został właściwie odebrany i zrozumiany :-) 

Tak,  wiem że troszkę może utrudniać ale nie jest najgorzej. 

Tak jak kiedyś pisałem,  chce coś pokazać nowego, połączyć tekst i obraz. Lecz nie byle jaki obraz czy zdjęcie tylko by robilo jako tło, ale specjalny, by razem tworzyły całość i by wyrażały oraz pokazywały całość emocji,  przekazu. 

Można tu jeszcze zastanawiać się nad wprowadzeniem odpowiedniej tonu muzycznego podkładu np. utworzonego na fortepianie. Ale narazie zostaje przy tym :-) 

Dziękuję bardzo :-), przekaże autorce grafiki opinie 

 

Dziękuję Wam za przeczytanie oraz komentarze,  pozdrawiam ;-) 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Odszukałam pośród szemrzących dróg tę jedyną, która zaprowadziła mnie do twojej epoki. Odnalazłam taki bezczas, z jakim nie warto witać jesieni, kołysać się wraz z wiosennym powiewem.   W końcu przytrafiła mi się miłość - inkrustowana najlepszymi łzami, udekorowana światłem, które nie boi się własnego cienia.   Poczułam na napiętej skórze twój nowo narodzony świt, poczułam myśli, niedawno poczęte, otulone miękkimi mgłami.   Moje rozkwitające dłonie balansują na granicy ciała i nieba, wkradają się pod grubą warstwę nocy, niespokojną i bardzo dosadną. Twoja melancholia twierdzi zbyt wiele; oddaję ci bez zastanowienia życie, aby należało również do ciebie.   Wiem, powróci dzień - zimny i mokry, ale tylko po drugiej stronie snu. Ja wciąż jestem tu - odurzona twoją niecierpliwością, sentymentem, który pragnę dla ciebie uwiecznić.   Mój drogi, nie szukaj niewłaściwych dachów dla bujnego serca; nie szukaj łez, bowiem odeszły o przesądzonej porze.   Zatrzaśnij serdecznie drzwi, otwórz na oścież swą cielesność. Popłynie w nas tęsknota, samotne słońce, którego się nie wstydzę.
    • @Dekaos Dondi Kwieciście - inplus.  Pozdrawiam. 
    • tak długo tylko czekał lecz było nie warto w końcu mu czasu zabrakło
    • zmęczony zimowym obrazem przymrużam na chwilę wzrok grzejąc się ciepłym widokiem majowych sadów pól oraz łąk lecz ktoś przerwał ten stan mówiąc zamiast się tak gapić lepiej idź dołożyć do pieca marzeniami się nie ogrzejesz a ja zdziwiony tym bardzo zacząłem się głośno śmiać z tego że ktoś tak trafnie oddał w mą stronę strzał
    • na stos rzucone życie drugiego człowieka  za inność zazdrość  i poprawność  pospólstwo dookoła  wędzonki  żąda    miał buty nie do pary dziurawe skarpetki  ale urok amant wdzięczyły się do niego  dziewczyny nie potrzebował amfetaminy    do tego wolno myślal na niewiastach nie przestał  był autentyczny bo potrafiły być krytyczny  prawa fizyki nie były mu obce to sprowadziło go na manowce    miał nawet karierę w światowych mediach  I tego było za wiele zamiast rodziny żył wesele  nie ustatkował się kochał się kochać z wzajemnością    do tego otwarty i empatyczny trochę liryczny  zawsze wrzało gdy pojawiał się w Towarzystwie  utracjusz arogant a mogło być tak sympatycznie    wszak mógł głosować na prawą centrum lub lewą stronę  a on punktował jednych i drugich tych trzecich też tego za wiele naraził się tym tak nielicznym decydentom    co młodzi piękni i tak moralni jak łza czy kryształ idealni  nie mieli dowodu szukali cudu i na nic ich śledztwa  uciekli się do barbarzyństwa jak każda nacja sąsiedzka    I tłum już krzyczy i telewizja zabić zabić lecz tak by czuł  powstała  w mig  ponad-podziałami antyczłowiecza koalicja  bo za żywota za swoje życie on nam zapłaci    być tak nie może by kończyć szkoły i nie umoczyć choć raz  I nie było obrońcy każdy był katem i każdy widzem  wybrali miejsce jego kaźni czarną stolice udręki jego    miedz stawem góra i lasem na polu kawałku ugoru  nic specjalnego lecz dobrze widać z wody i z góry  z pól dookoła akcja będzie kręcona 45 kamer zabrali    stos płonął długo on nawet nic już im nie powiedział  wszyscy zawiedzeni lecz zadowoleni bo nie ma to jak  być zadowolonym nie robiąc nic żyć i grupę chwalić     
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...