Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Sarenki...

Justyna Adamczewska
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Justyna Adamczewska

Justyna Adamczewska

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Sarenki…

 

Kim ty jesteś, aby prawić mi morały?

Kim ty jesteś, aby myśli moje drżały?

 

Na sam widok twego cienia,

Płaczą nawet me marzenia.

 

Moje oczy  kruki czarne,

Zapaliły latarnie,

Takie małe latarenki – o, widać sarenki.

 

Zbliżyły się wilki gromadnie,

każda z sarenek padnie.

Popatrzy krwistymi oczy -

na swą śmierć tej zimnej nocy.

 

Morały już niepotrzebne, jucha twoja zamarznie.

Myśl przekroczy tęczowy most bez drżenia,

Zły cień zniknie z pola widzenia.

Taki będzie koniec twojego przy mnie  istnienia.

 

Justyna Adamczewska Lipiec 2018 r.

 

 

 

Edytowane przez Justyna Adamczewska (wyświetl historię edycji)
3
Deonix_

Deonix_

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Literóweczka.

Tutaj po "o" osobiście wstawiłabym przecinek.

 

Nie powiem, że mnie rymy nie irytują, bo tak nie jest,

ale taki jest chyba Twój styl pisania i powinnam przywyknąć.

 

Tytułowe Sarenki jawią mi się tutaj jako wrażliwe istoty,

wykorzystywane przez innych niepomiernie, z pozbawieniem ich życia włącznie.

Początkowo Twój wiersz przywiódł mi na myśl kobiety, za którymi uganiają się mężczyźni,

niekiedy w sposób nadzwyczaj nachalny i brutalny. I ta alegoria mi się bardzo spodobała.

Spodobało mi się też obrazowanie w Twoim wierszu. Ale - jak dla mnie - ma on zbyt sztuczny i patetyczny wydźwięk.

 

Pozdrawiam serdecznie,

D.

 

 

Maria_M

Maria_M

Opublikowano
Opublikowano

Justyno, bardzo ciekawy wiersz o emocjach, które podmiot liryczny przelał na papier bez ceregieli, tutaj z formą zapisu / podobnie jak Deonix/ muszę się zgodzić i nie marudzić, że rytm nierówny, rymy aa, bb, ... , różnie ułożone strofy, bo masz 2 wersy, 2 wersy, 3, 4, 4. Ważne tutaj są emocje, przeżycia i na nich należy się skupić. Podmiot liryczny stawia pytania retoryczne, bardzo mocne, zdecydowane, a obrazowanie zapowiada czyjąś śmierć, tylko nie wiem, czy wilka, czy sarenki? Jednak ostatni wers wskazuje, że „koniec twojego przy mnie istnienia” sarenka mimo wszystko jest wolna, śmierć ją obeszła i to jest optymistyczne zakończenie.

Ciekawie opowiedziane , przy czytaniu nie sposób się nudzić. 

Pozdrawiam :)

1
  • 2 tygodnie później...
Justyna Adamczewska

Justyna Adamczewska

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję, Maks. Ja nie bardzo zwracam uwagę na techniczna stronę utworu, moze to źle i nie wg ogólnie przyjętych zasad, ale piszę o tym, co dla mnie ważne. Ostatnio z lekka zaniedbałam pisanie, ale raz z góry, raz pod górę. Taki nadszedł dla mnie czas. 

 

Dzięki za wskazówki. Jednak wiersz pozostanie taki, jaki jest. 

 

Wyjdę z dołka i zacznę działać. 

 

 

Dziękuję za czytanie i za pomoc. Wszystkim komentujacym klaniam się J. 

 

Dziękuję też Maks za słowa:

 

Justyna. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Annna2
      "Hej hej la la la la hej hej hej"

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @andrew  było, i więcej się ze szkoły wynosiło dzięki   @Migrena, @Leszczym dziękuję
    • Jacek_Suchowicz
      Biedni nie są sami

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      "Chwalcie Pana bo jest dobry Jego Łaska na wieki trwa" ps 136   Chwalcie Pana nad Panami, Jego łaska na wieki trwa Chwalcie Boga nad bogami, Jego łaska na wieki trwa Chwalcie Pana bo jest dobry, Jego łaska na wieki trwa. On sam cudów wielkich dokonał Jego łaska na wieki trwa. On w mądrości stworzył niebiosa, Jego łaska na wieki trwa. On rozpostarł Ziemię nad wodami, Jego łaska na wieki trwa. On uczynił wielkie światła Jego łaska na wieki trwa. Dał nam słońce by nad dniem władało Jego łaska na wieki trwa. Księżyc i gwiazdy by władały nocą Jego łaska na wieki trwa. On uwolnił nas od ciemności Jego łaska na wieki trwa. Pan z Egiptu wywiódł Izraela Jego łaska na wieki trwa. Przeprowadził przez pustynię Jego łaska na wieki trwa. Dał mu Ziemię Obiecaną pod władanie Jego łaska na wieki trwa. On nas broni, On nas broni Jego łaska na wieki trwa. Dziękujmy Bogu Wszechmogącemu Jego łaska na wieki trwa (x6).
    • Marcin Tarnowski
      Do Jabłonny, krewnej Łazienek

      Przez Marcin Tarnowski · Opublikowano

      Nim w noc następną nów niebo zaciemni, Przed równonocą i chłodami jesieni, Ruszyłem w objęciu lata na wycieczkę. – Jej opowiedzenie wam zajmie chwileczkę: Król Stanisław (którego były Łazienki) Miał brata Michała, twardszej niż on ręki. – Przykład: rzekł zdrajcy co ku złej drodze kłamie, Że: „Ja nie jestem trzciną – pan mnie nie nagniesz!” – Zakup wsi biskupów płockich mu się zdarzył Gdzie księcia Karola Ferdynanda Wazy, Opolsko-Raciborskiego i Nyskiego A biskupa wrocławskiego i płockiego Była kaplica „w budynku, który służył odpoczynkowi wśród przyjaciół po trudach”. Kupiwszy Poniatowski postawił pałac Według Merliniego, (więc, cacko nie chała). Po targnięciu się… pałac przeszedł na Józefa, Po… na Teresę (– „Jam fortuna, bom ślepa…”) Poń na Annę z Tyszkiewiczów Potocką, Który odtąd Jabłonna perłą i troską Do końca wojny, z nich „Maurycego” wspomnę, Który na ratowanie Żydów fortunę Wydał, – zła pamięć o tym trumnę mu kala! Moda kraj od tyłu – przeszłości zniewala! (– Że chłop ratował ledwo mówić wypada, Do hrabi trza wbrew prawdzie przybić szyld „Zdrada!”) W PRL-u pałac zagarnęła PAN – W nieszczęściu, cóż za wyjątkowe szczęście. = Pałac pod tym okiem stracił znaczenie, lecz STOI! – Niech, (wolno, trudno) brud zliże, rany zgoi ! A więc pojechałem do „wice-Łazienek” Ciekaw okiem własnym zbadać sławne mienie. Wrażenia: [1.] Kościół obok bardziej zadbany! [2.] Pałac, nie trup, do słońc nauk pociągany. – Trafiłem na „Nauka z Pałacem w tle” Festiwal dwudziesty trzeci. – nie aż tak źle. [3.] Tłum ludzi, ja wolę kameralną ciszę, Ale tu o strategiach motyli usłyszę Trzepoczą ogonkami na końcu skrzydeł Dla nietoperzych ultradźwięków mamideł. Wykład o porcelanie… Tu mi prezent dają… [4.] Wtem zmierzch. – Gwiazdy spokój dla Jabłonny mają…   Ilustracje: Zdjęcia własne Marcina Tarnowskiego: „Pałac w Jabłonnie 20 września 2025 – Elewacja ogrodowa stoi w wiejskiej ciszy”, „Pałac w Jabłonnie 20 września 2025 od strony podjazdu – widoczne oblężenie przez XXIII Festiwal « Nauka z Pałacem w tle » ”.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Jacek_Suchowicz
      Skarga (akrostych)

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      ładnie   Ostatni oddech lata, krótki wrześniowy dzień kasztan spadając gada a drzewa ogarnia sen   misiowa w gawrze się układa a miś przynosi coś na żer a ona jemu bardzo rada na wiosnę misie rodzą się :)))  
    • andrew
      Patrząc na góry

      Przez andrew · Opublikowano

      @Berenika97 A w Zakopanem wznoszą oczy do nieba szukając odpowiedzi ...   Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...