koan w soto zen

[Gość]

duchy pięciu żywiołów

- przestrzeni - powietrza -

wody - ognia i ziemi
zwracam się do was

z umysłem i sercem

skierowanym do wewnątrz

 

gdziekolwiek jesteście

w rozpadlinach skalnych

i na wybrzeżach rzek
oto wychudzone ciało

ascety które nad głową

- nie ma żadnej aureoli

 

ciało nie trwa w pozycji

kwiatu lotosu bo za późno

umarły moje kości
z peronu na peron chodzę

tak jak wy tak jak duch

w waszym głodzie

 

duchy wody i drzew

- czterech pór roku

- lata - jesieni - wiosny i zimy
kieruję do was słowa

z peronu na którym

zajmuję plastikowe krzesło

[Annie]

Bardzo fajne 

pozdr.

[Gość]

Dzięki Anno

[Waldemar_Talar_Talar]

Witaj -   czytałem wcześniej  -  podobał się - dziś znowu wróciłem bo warto  - wiersz ma w sobie to coś

co lubię w wierszach czyli szczerość - fajny ten peron z plastikowym krzesłem - dużo mówi

o kimś kto kocha piękno  a jednak cierpi...

                                                                                                                                                                                                        Pozd.

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj Waldemarze, dziękuję za Twój komentarz, na pewno też działa krzepiąco na kogoś kto właśnie cierpi...

 

Pozdrawiam i życzę spokojnego dnia

[bronmus45]

mój koan

- czyj duch usiądzie w pozycji kwiatu lotosu

na plastykowym krześle

w oczekiwaniu przyszłości?

...

https://poezja.org/utwor/163590-w-odpowiedzi-na-tekst-koan-w-soto-zen-autorstwa-użytkownika-radio/?tab=comments#comment-2069992