Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

napiszę wiersz
będą w nim
ptaki drzewa
liść
spadający na ziemię

napiszę wiersz
będzie w nim
radość smutek
i jeszcze jakieś
pośrednie odcienie

napiszę wiersz
będzie w nim
twarz
co jest nikłym wspomnieniem
a moze nie było jej nigdy

przyglądam się uważnie
oceniam wartość słów
rytm rym rysunek
na marginesie

one są nie wiem czyje
nie one są niczyje
bardziej przemawia do mnie
zwyczajny kosz na śmieci
jest taki autentyczny

wyrzucam wiersz do kosza
i wtedy spada na mnie
ten najpiękniejszy wiersz
wiersz który nie zna słów

Opublikowano

"i jeszcze jakieś
pośrednie odcienie" to mi się nie podoba ani trochę!"rytm rym rysunek
na marginesie" to tak samo masło maślane!"one są nie wiem czyje
nie one są niczyje" znów to samo!Powtórzenie typu wiersz w ostatniej zwrotce nie potrzebne psuje wszystko!!
Pozdrawiam

Opublikowano

Mam zastrzeżenia do końcówki trzeciej i początku piątej strofy (lotniej!). Momentami tekst ociera się o błahość (choć to może być zamierzone). W czwartej zwrotce literówka: "moze".

I tyle "minusów" - bo tak ogólnie to wiersz podoba mi się, trafił w (moją) dziesiątkę demonstracją, jakimi drogami chadza natchnienie i kidy się go należy/nie należy spodziewać... Takie uczucie, kiedy nad czymś usilnie pracujemy, jest to dopracowane co do najprecyzyjniejszych szczegów - a z dystansu to jednak ciągle nie to. Aż przychodzi to Nagle.

Nie jest to jakoś ekstra nowy temat - jednak wydaje mi się podany świeżo i autentycznie.

Pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Tej nocy sen opadł na mnie niczym całun z wilgotnej skały. Zbyt ciężki, by unieść powieki, zbyt gęsty, by znaleźć oddech. Rzeczywistość była tylko pęknięciem w murze, przez które sączył się mrok. Przeszył mnie głos, jak wiatr hulający w ruinach opactwa. Szeptał w nawie mojej czaszki imię tej, której proch dawno już ostygł. I wtedy stanęłaś w drzwiach wykutych z zastygłego cienia, blada, jakbyś piła tylko światło martwego księżyca. Mówiłaś językiem dzwonu bez serca, Rano, gdy pisałam, litery same układały się w modlitwę, której nikt nie wysłucha. Czułam, że każde słowo jest jak cierń wyrwany z relikwiarza bólu - święty i raniący. A każde wspomnienie — to bluszcz, co wrasta w szczeliny grobowca rozsadzając go powoli od środka. To cierpienie nie było ogniem, lecz chłodną architekturą pustki. I zapytałam w ciszy tej nawiedzonej krypty - ile we mnie Hioba, a ile mnie w jego popiołach? Czy Bóg jeszcze patrzy przez zakurzone witraże, czy już tylko słucha, jak kruszą się filary świata, jak spadają imiona , które nigdy nie przestaną się śnić?  
    • @KwiatuszekDziękuję za cudowny komentarz. Pozdrawiam. :) @MoondogBardzo dziękuję! Czasami spotykamy się ze zmianą percepcji w życiu, zwłaszcza w relacjach międzyludzkich. A to prowodzi do nieoczekiwanych skutków. Pozdrawiam. :)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Drugie !! @Konrad Koper Poezja jest różna !!
    • @Gerber Dziękuję za te słowa i za refleksję. To piękna myśl o granicach fizyki – i w ogóle nauki. Rzeczywiście, możemy opisać świat w równaniach, policzyć tor kamienia, przewidzieć zderzenie, ale ta najtrudniejsza warstwa – ludzkie intencje, emocje, wybory – wymyka się precyzyjnym formulom. To dobrze,  że nie wszystko da się zredukować do wzorów, że zostaje miejsce na coś więcej. Dziękuję!  @Czarek PłatakDziękuję! 
    • bliżej Ciebie jesteśmy lepsi albo udajemy obecność jak to dobrze że Jesteś nieoczywisty i większy od naszych małych słów  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...