Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Szpital psychiatryczny


Rekomendowane odpowiedzi

Pamiętam dokładnie prawie wszystko,

pielęgniarki krążące po korytarzach,

w białych fartuchach,

pacjenci w pasach czekający,

z nadzieją na lepszy dzień do jutra.

 

Ja zbuntowana przeciwko całemu światu,

przyglądam się z bliska całemu zajściu.

 

Każdy głodny bo tylko śniadanie,  obiad, kolacja.

Każdy walczył o byt czyja to racja,

pilnować trzeba było torby, bagażu.

 

Masz rodzinę? to się ciesz,

nie każdy ją ma, wtedy masz co jeść.

 

Nie słuchasz się ich w pasy zapną cię.

Mają cię tak naprawdę gdzieś.

Tam trzeba walczyć o każdy normalny dzień.

 

p.s. Postanowiłam w tym wierszu ujawnić swoją chorobę, choruję od 8 lat na schizofrenie, pozdrawiam wszystkich 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Witaj - trudny wiersz bardzo boli - jesteś odważna i szczera do bólu -  dobrze że są odpowiednie leki i że można z tym żyć

mimo że ciężko.

Życzę ci samego dobrego.

                                                                                                                        Uśmiechu  dużo ci życzę 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Iwa-Iwa

w moim odczuciu to dość odważne posunięcie z twojej strony, podzielić się z nami informacją o własnym zdrowiu mentalnym

 

Dla mnie to trudna wiadomość bo teraz wiersz przybiera nieco inny wydźwięk, co nie zmienia faktu, że nadal jesteś autorką swojej twórczości.

 

Nie ukrywam, że zajrzałem z uwagi na tytuł "szpital psychiatryczny" 

 

Życzę jak najwięcej pogodnych dni, dużo zrozumienia od otaczającego świata i twojej troski o twoje własne zdrowie! Bywaj zdrów :)

PS. Przebywasz w szpitalu, czy to jedynie aluzja do stanu zdrowia?

 

Jeszcze raz pozdrawiam i życzę dużo dobra!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Stał na rogu młody muzyk Szarpał struny niestrudzenie Lecz cisza na burzę wróży Przerwał gdy dostał z kałuży  Od merola z zadaszeniem   Wnet w afekcie niewerbalnie  Dał znać co o owej sprawie sądzi  By móc niepowetowane Straty natury moralnej  Wziąć zaraz jak za pas nogi 
    • @egzegeta   Może pana to zaboleć, jednak: w Polsce mieliśmy tylko i wyłącznie trzy dyktatury - wojskowe: naczelnik Tadeusz Kościuszko, marszałek Polski Józef Piłsudski i generał Wojciech Jaruzelski - ci wszyscy byli Polakami pochodzenia szlacheckiego i ja jako skromny obywatel Trzeciej Rzeczypospolitej Polskiej z niesamowitą przeszłością i jeszcze większą tradycją rodzinną - serdecznie pana zapraszam na mój esej pod tytułem - "Saga" - niech pan sam zauważy - ten profil ma zielony kolor i żaden użytkownik na własnym profilu nie reklamuje innych flag - jak na innych - non stop ukraińskie, de facto: chazarskie - proste i logiczne? Jest pan na wojskowym profilu, owszem, czasami jest ostro przez kretów..   Łukasz Jasiński 
    • @viola arvensis dziekuję bardzo:))
    • 3 Listopada 1939. Piątek.   Zamęt ciężki dostał nam się, cięmiężone plemię, widzieć rozkrwawione Świętokrzyskie ziemie ciężka nasza pora, listopadowa słota wschód słońca, złota pora krucha gdzie każdy gaj oliwny, każda sosna to Golgota   i nie było nigdy chwili takiej za mojego życia by świat wyszedł przede mną ze swą urodą z ukrycia tkały puste korony w górze złote pajęczyny gałęzi rozświetlanych ciepłym rannym światłem na dole nadal trwała ciemność, sens metaforyczny którego zdolności wam przepisać nie posiadłem   odezwał się całym lasem lament świętokrzyski wczoraj znaleźli ciało, umarł prezydent Artwiński ciągną nas za miasto, tacy sami, tacy różni pochyl ku nam głowę, Boże, rozłóż się na Bruszni   proszę Ciebie, Chryste, kiedy zejdę w spokój wieczny by niebo było jak dzisiejsze nad stadionem leśnym buki skrzypią nam hosanny, mroźne błoto twardo stuka idziemy by moralności Polak nie musiał daleko szukać  
    • @Magda1973 bardzo fajny wiersz. Wróciłam i znow czytam z przyjemnoecią

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...